محبت عبارت است از تمايل داشتن به چيزي كه نزد انسان داراي ارزش است. انسان به وسيلۀ قواي حسي، خيالي، عقلي و قلبي محبت را درك مي‌كند. از آن جا كه محبت امري فطري است و محبوب ديگران بودن زيباست انسان سعي مي‌كند محبوب خوبي براي محب خود باشد و خداوند و پس از آن پيامبران و ائمه اطهارعلیهم السلام بالاترين محبوبان عالم هستند.

انساني كه حب ايشان را به دل داشته باشد هرگز دچار نقصان نمي‌گردد و در مراحل زندگي به موفقيتهاي حقيقي نائل مي‌گردد.
اما انساني كه در امر محبت دچار افراط و تفريط مي‌گردد نمي‌تواند به اهداف والاي انساني خود دست يابد پس فرد بايد در مهروزي به هم نوع خود حد تعادل را رعايت نمايد و از ابراز محبت به ديگران هراسي نداشته باشد.
كليد واژه‌ها ، عاطفه، خشونت، ثمن، تهجّد، انقياد و … اشاره شده است.

محقق : زهرا صدارت، مدرسه علمیه الزهرا گلدشت
استادراهنما : خانم اشرف رضایی
بهار1389