شب سرنوشت ساز.چه شبی است امشب که عرشیان و قدوسیان فیلمبرداری از عشق وشادی وهلهله زمینیان را لحظه ای قطع نمی کنند.

دلها به یادش می تپد ، هرکس در گوشه دنجی حریم دل را به سوی آقایی می برد که یک سال گناه کرد وامشب فرصت شستشوی دل با دو دید ه برایش رقم خورده.
ازامان زمین شرمگین است که با چه دلی وچه کلامی زبان را به ستایشش وادارد.
ای امام مهربانی ها، کاش در چنین شبی در قاب چشمانت معنویتی از این بندگان قاصر به چشم می آمد، حیف که تنها سیاهی دلهایمان از انبوه گناه ما را رسوای نگاهت ساخته.
تا به حال از خود نپرسیدیم چقدر پرچم یا مهدی را برفراز دل هوایی امان علم کردیم.
شاید بازهم دوباره تا صبح  احیایی به پا کنیم ، اما از احیای نفس خویش غافل شویم.
امام زمان ، زمان ما رابه سرعت زیاد ربود ومسئولیت منتظر بودن را به توجیه گرفتیم.

متن ادبی از صدیقه امینی ، مدرسه علمیه الزهرا گلدشت