«و تو چه می دانی که شب قدر چیست؟، شب قدر از هزار ماه بهتر است».

(سوره ی قدر) شب عفو است ومحتاج دعایم زعمق دل دعایی کن

برایم اگر امشب به معشوق رسیدی خدا را در میان اشک دیدی؟ کمی هم نزد او یادی از ما کن کمی هم جای ما اور صداکن

بگو یارب فلانی رو سیاه است دودستش خالی وغرق گناه است

بگو یارب تویی دریای جوشان در این شب رحمتت بر وی بنوشان

خبر آوردند که امشب از هزار شب بهتر است و یک اتفاق ویژه می افتد

و آن اینکه امشب دست ملکوت به طرف زمین کشیده می شود.

امام صادق علیه‏السلام : قلب ماه رمضان ، شب قدر است . (بحارالأنوار 58/ 376)

امشب تمام آینه ها را صدا کنید گاه اجابت است رو به سوی خداکنید

ای دوستان آبرودار در نزد حق درنیمه شب قدر مرا هم دعا کنید

شب قدر، شبی است که در عرصه آن انسان، ره صد ساله را یک شبه طی می کند. پیامبر اکرم صلی‏ الله ‏علیه‏ و‏آله: هر کس در شب قدر از روی ایمان و با اخلاص شب زنده داری کند، خدای متعال گناهان گذشته اش را می بخشاید. (وسائل الشیعة10/ 358)

آری امشب، “چشم سر” را باید بیدار داشت تا “چشم جان” بیداری و بینایی یابد و دل از بندها برهد؛ و ما چه زیانکاریم اگر از شب قدر تنها بیداری چشم نصیبمان شود و راهی به ورای آن ، بر اقلیم جان نیابیم. امام صادق علیه السلام: تقدیرات در شب نوزدهم است و حتمی شدن آن در شب بیست و یکم و امضای آن در شب بیست و سوم (الکافى 4/ 159)

ز مردم دل بکن یاد خدا کن خدا را وقت تنهایی صدا کن در آن حالت که اشکت می چکد گرم غنیمت دان و ما را هم دعا کن امام صادق علیه‏السلام: هر که فاطمه را ، آن گونه که سزاوار است ، بشناسد ، بى‏تردید شب قدر را درک کرده است . (بحارالانوار 43/65)

آری ما را بر عظمت و شناسایی آن راهی نیست، تنها می توان درزیر باران رحمت “لیله القدر” ایستاد تا برما ببارد و جانهایمان را از آب زلال خود شست وشو دهد و پاک سازد. خدایا قدر ما را به قدر مولا علی نزدیک فرما خدایا ، بحق شهید شب های قدر تقدیر ما را محبت و ولایت و پیروی راه مولا علی علیه السلام رقم بزن آمین . چون نامه جرم ما به هم پیچیدند بردند به دیوان عمل سنجیدند بیش از همگان گناه مابود ولی ما را به محبت علی بخشیدند ***

پیچید به کوفه این خبر در رمضان شد شام غم على سحر در رمضان هنگام سجود شد دوتا فرق على یعنى که دونیمه شد قمر در رمضان السلام علیک یا اباالحسن یا علی بن ابی طالب ریخت بر دامن محراب ز فرق سر او آنچه اندوخته از خون جگر کرد على گرچه در هر نفسى بود على را معراج غوطه در خون زد و معراج دگر کرد على امام علی علیه السلام: روز داد خواهى مظلوم بر علیه ظالم سخت تر است از روزى كه ظالم ستم بر مظلوم مى كند. (شرح نهج البلاغه فیض الاسلام ، ص 1193)

امامى گشت شهره عالم عبادتش دلجویى از ستمزدگان بود عادتش در کعبه شد تولد و در سجده شد شهید نازم به آن ولادت و بر آن شهادتش از چیست بُوَد مسجد کوفه خاموش آواز على دگر نیاید بر گوش از ضربت تیغ زهرآگین مولا افتاده به محراب عبادت مدهوش «تهدمت و الله ارکان الهدی ، و انفصمت والله العروة الوثقی ، قد قًتل علی المرتضی» امام علی علیه السلام: مۆمن آن كسى است كه خود را به جهت رفاه مردم در زحمت بیندازد و دیگران از او در أمنیت و آسایش باشند. (بحارالا نوار، 75/53)

در مسجد کوفه شیر مست افتاده در پیش خدا، خداپرست افتاده غلطیده به خون خود على در محراب ارکان وجود را شکست افتاده دروازه شهر علم بستند امشب نظم دو جهان ز هم گسستند امشب بر سر نزنى چرا که با تیغ ستم فرق سر مرتضى شکستند امشب امام علی علیه السلام: فخر كردن انسان به خودش ، نشانه كم عقلى او مى باشد. (اصول كافى، 1/27)

چون تیغ ستم فرق على را بشکافت خورشیدسراسیمه زمشرق بشتافت خوناب شفق ز چشم خون پالا ریخت چون کاسه چشمِ چشم حق پرخون یافت اللهم العن قتلة امیرالمومنین