خداجان! این که اینهارا می گوید، همان کسی است که آمده پیشت پناهنده شده به کرمت والفت گرفته به لطف و احسانت انها یک طرف ان طرفف خود تو. که حرفهایم را می شنوی!

همان بخشنده ای که بخشیدن برایش ننگ نیست وا فضل ورحمتش چیزی کم نمی شود! حتی اگر دنیا دنیا ببخشد ونقل رحمت روی سر مردم بریزد. حالادیگر معادله مان جوردرآمد! حل شد. این طرف بنده، آن طرف مولا… ومابه گذشت همیشگی تو وبخشندگی عظیم تو ورحمت گسترده تو اطینان داریم. یعنی میگویی باور کنم که بر خلاف خوش بینی ما باشی؟ یا آرزوهای مارادوربیندازی؟ نه!هرگز!

ترجمه آزاد فرازهای دعای ابو حمزه ثمالی

منبع : اصفهان زیبا، شماره1596