وقتی فکر می کنی برداشته ها ونداشته هایت ، برای کدامیک بیشتر حسرت می خوری؟ برای انکه (وآنچه) داشته ای واز دستش داده ای یا برای آنکه (وآنچه) نداشته ای وفقط وصفش را شنیده ای ؟

بدون شكّ، احساس حسرت ما بر فقدان آنان‌‌كه داشته‌ایم قوی‌تر خواهد بود. فقدان هر عزیز ‌‌برای ما حسرت‌بار بوده و هست. وقتی نعمت وجود و حضور هر یك از اینان را چشیده باشیم و سایه محبت‌شان، و علم و تجربه‌شان بر سر ما بوده باشد، فقدان آنان حسرت‌بارتر است. و چقدر فرق است میان احساس بی‌پدری كسی كه سال‌ها زیر سایه پدر، بزرگ شده با او كه از دوران كودكی و طفولیت از این نعمت محروم شده است.

ما لذت حضور هیچ یك از امامان معصوم(ع) را نچشیده‌ایم. سالیان سال است كه كسی درك این حضور را نداشته است و همه ما در حسرت دیدار و درك حضور ایشان می‌سوزیم (هر یك به فراخور حال و روزمان). حال اگر امام زمان ما چند صباحی حاضر بودند (به معنای غایب نبودن) و بعد دوران غیبت پیش می‌آمد، آیا وضع و حال ما همین بود كه هست؟
اگر لذت بودن با امام و زیر سایه لطف و محبت و حكومت عدل ایشان بودن را می‌چشیدیم و بعد از این وصل، جدایی دست می‌داد آیا حسرتی كه بر دل‌هایمان می‌ماند دو صد چندان نبود؟ مطمئناً دعای ما رنگ و بوی دیگری داشت، خواهش و طلب نبود، اصرار بود. التماس بود. دعا از سر نیاز و درد و احتیاج بود. زندگی‌های ما متفاوت می‌شد و دغدغه‌هایمان نیز. بیش از آنكه در روزمرگی‌های زندگی گم شویم و روز به روز بیشتر از این حسّ فراق فاصله بگیریم، از قافلة حسرت به‌دلان و سوختگان وصالش جا نمی‌ماندیم.
خوشا به حال آنان‌كه حسرت به دل‌ترند در فراق امام زمانشان با آنان‌كه درك حضورش را نكرده‌اند (حضور به معنای ظهور از پس پردة غیبت). آنان‌كه امام زین‌العابدین (ع) درباره‌شان فرموده‌اند:
اهل زمان غیبت او، كه قائل به امامت او و منتظر ظهور او باشند، برتر از مردمان هر زمان دیگر هستند زیرا خدای تبارك و تعالی به آنها آن‌قدر عقل، فهم و شناخت عطا فرموده است كه غیبت امام در پیش آنها چون زمان حضور شده‌ است، خداوند اهل آن زمان را همانند مجاهدانی قرار داده كه در محضر رسول اكرم(ص) شمشیر می‌زنند آنها مخلصان حقیقی و شیعیان واقعی و دعوت‌كنندگان به دین خدا در آشكار و نهان هستند. (1)
دعا كنیم كه از اینان باشیم و دعا كنیم از ته دل برای آقایمان و برای درك حضورش.
التماس كنیم تعجیل در ظهور ایشان را و تلاش كنیم برای كسب معرفتش كه از جمله وظایف منتظران در عصر غیبت درخواست معرفت امام عصر(ع) از خداوند است.

منبع: کتاب روزگار رهایی