س 1432: آيا پرداخت و دريافت پول در قبال نوشتن دعا جايز است؟
ج:دريافت يا پرداخت مبلغى به عنوان اجرت نوشتن دعاهاى وارده اشكال ندارد.

س 1433: دعاهايى كه نويسندگان آنها ادعا مى كنند كه در كتابهاى قديمى دعا نقل شده اند، چه حكمى دارند؟ و آيا اين ادعيه از نظر شرعى معتبر هستند؟ مراجعه به آنها چه حكمى دارد؟
ج:اگر دعاها از ائمه اطهار آ«عليهم السلامآ» نقل و روايت شده باشند و يا مضامين آنها حق باشد،تبرک جستن به آنها اشكال ندارد. همانگونه كه تبرظ‘ك جستن به دعاهاى مشكوك به اين اميد كه از معصوم آ«عليه السلامآ» باشند، اشكال ندارد.

س 1434: آيا عمل به استخاره واجب است؟
ج:الزام شرعى در عمل به استخاره وجود ندارد ولى بهتر است بر خلاف آن عمل نشود.

س 1435: بنابر آنچه گفته مى شود كه در كارهاى خير نيازى به استخاره نيست. آيا در مورد كيفيت انجام آنها و يا در مورد مشكلات پيش بينى نشده اى كه در خلال انجام آنها ممكن است پيش بيايد، استخاره جايز است؟ و آيا استخاره راهى براى شناخت غيب محسوب مى شود يا اينكه فقط خدا از آن آگاه است؟
ج:استخاره براى رفع حيرت و ترديد در انجام كارهاى مباح است ، اعم از اينكه ترديد در اصل عمل باشد يا در چگونگى انجام آن .بنابر اين در كارهاى خير كه در آنها حيرت وجود ندارد، استخاره لازم نيست و همچنين استخاره براى آگاهى از آينده شخص يا عمل نمى باشد.

س 1436: آيا در مواردى مثل تقاضاى طلاق يا عدم آن استخاره با قرآن صحيح است؟ و در صورتى كه شخصى استخاره كند ولى طبق آن عمل نكند، حكم چيست؟
ج:جواز استخاره با قرآن يا تسبيح اختصاص به مورد خاصى ندارد، بلكه در هر امر مباحى كه شخص راجع به آن ترديد و حيرت داشته باشد بطورى كه قادر بر اتخاذ تصميم نباشد، مى توان استخاره گرفت و از نظر شرعى عمل به استخاره واجب نيست هر چند بهتر است انسان با آن مخالفت نكند.

س 1437: آيا استخاره با تسبيح يا قرآن درمسائل سرنوشت ساز مانند ازدواج جايز است؟
ج:شايسته است انسان در امورى كه مى خواهد راجع به آنها تصميم بگيرد، ابتدا تأمل و دقت كند و يا با افراد با تجربه و مورد اطمينان مشورت نمايد و در صورتى كه با اين كارها تحيظ‘ر او برطرف نشد، مى تواند استخاره كند.

س 1438: آيا چند بار استخاره براى يك كار صحيح است؟
ج:چون استخاره براى رفع حيرت است، بنابر اين بعد از برطرف شدن حيرت با استخاره اول ، تكرار آن معنى ندارد مگر آنكه موضوع تغيير كند.

س 1439: گاهى مشاهده مى شود نوشته هايى كه متضمظ‘ن معجزات امام رضا آ«عليه السلامآ» هستند با قرار دادن آنها بين صفحه هاى كتابهاى زيارت كه در زيارتگاهها و مساجد وجود دارند، در بين مردم توزيع مى شوند و ناشر آنها هم در زير آنها نوشته است كه هر كس آن معجزه ها را بخواند واجب است آنها را به تعداد خاص بنويسد و در بين مردم توزيع كند تا به حاجت خود برسد، آيا اين مطلب صحيح است؟ و آيا بر كسى كه آنها را مى خواند، واجب است كه به درخواست ناشر عمل نمايد؟
ج:از نظر شرعى دليلى بر اعتبار اين امور وجود ندارد و كسى هم كه آنها را مى خواند ملزم به عمل به درخواست ناشر مبنى بر نوشتن آنها نيست.

منبع: استفتائات مقام معظم رهبری