سلام بر مهدی،
آن که نام زیبایش دل¬نشین و در کام جانمان شیرین است. به حرمت نامش می¬ایستیم و به یادش به دعا و ندبه می¬نشینیم. سلام بر او و درود بر خونین¬کفنانی که جان در مقدمش فدا کردند و به شوق دیدارش، خاک نشین سنگرها و خاکریزها شدند. سلام بر آن وجود عزیز، که هر که جرعه¬ای از شراب محبتش نوشید، تا ابد درخشید و هر که حرفی از کتاب ولایتش خواند، جاودانه ماند. سلام بر امام غایبی که حضور غایبانه¬اش سراسر زمین و زمان را آکنده است.

یک عمر تو زخم های ما را بستی / هر روز کشیدی به سر ما دستی / شعبان که به نیمه می رسد آقا جان! / ما تازه به یادمان می آید هستی!/ ولادت امام زمان(ع) مبارک باد

شاید آن روز که سهراب نوشت:

“تا شقایق هست زندگی باید کرد”

خبری از دل پر درد گل یاس نداشت

باید اینگونه نوشت:

هر گلی هم باشد، چه شقایق چه گل پیچک و یاس

زندگی بی مهدی

زندگی با غم‏هاست