شکيبائی، واکنش توست به گذرا بودن زندگی.
شکيبائی، درک توست از بارش وقايع به نسبت مساوی بر همگان.
شکيبائی، نگاه بی تفسير توست به وقايع.

شکيبائی، فقدان روابط رياضی در جريان زندگی است.
شکيبائی، يعنی هر لحظه ممکن است دری باز شود.
شکيبائی، يعنی به جای طلب کردن چيزهائی که دوست داری، چيزهائی که اتفاق می افتد را دوست داشته باشی.
شکيبائی، شاهد بودن بر تغيير است  و نه بی تابی از آن.
شکيبائی، مرا انسان تر و انسان تر شدن، مرا شکيباتر ميکند.
شکيبائی، پذيرش خصلت دو قطبی بودن جهان است.
شکيبائی، کمک حال خرد است تا به درستی عمل نمايد.
شکيبائی، آغاز مرگ شکوه هاست.
شکيبائی، مرکب ايمان توست.
شکيبائی، اعتراف توست به وجود قدرت برتر، اينکه خدا هست.

منبع:کتاب اخلاق، دکترشاهرخ شاه پرویزی