دعوت مأمون از امام رضا (ع) به خراسان

مأمون ابتدائاً از امام به صورتی محرمانه دعوت کرد که همراه با بزرگان آل علی به مرکز خلافت بیاید. امام(ع) از قبول دعوت مأمون خودداری ورزید، ولی از سوی مأمون اصرار و تأکیدهای فراوانی صورت گرفت و مراسلات و نامه‌های متعددی رد و بدل شد تا سرانجام امام(ع) همراه با جمعی از آل ابی‌طالب به طرف مرو حرکت فرمود. مأمون به (جلودی) و یا به نقل دیگر (رجاء بن ابی ضحاک) که مأمور آوردن امام و همراهی کاروان حضرت شده بود، دستور داده بود که به هیچ وجه از ادای احترام به کاروانیان و به خصوص امام(ع) خودداری نکند، اما امام(ع) برای آگاهی مردم آشکارا از این سفر اظهارناخشنودی می‌نمود.

روزی که می‌خواست از مدینه حرکت کند خاندان خود را گردآوری و از آنان خواست برای او گریه کنند و فرمود: من دیگر به میان خانواده‌ام بر نخواهم گشت.

آنگاه وارد مسجد رسول خدا شد تا با پیامبر وداع کند. حضرت چندین بار وداع کرد و باز به سوی قبر پیامبر بازگشت و با صدای بلند گریست. (مخول سیستانی) می‌گوید: در این حال خدمت حضرت شرفیاب شدم و سلام کردم و سفر بخیر گفتم. فرمول: مغول! مرا خوب بنگر، من از کنار جدم دور می‌شوم و در غربت جان می‌سپارم و در کنار هارون دفن می‌شوم!

طریق حرکت کاروان امام(ع) از مدینه به مرو طبق دستور مأمون از راه بصره و اهواز و فارس بود شاید به این جهت که از جبل (قسمت‌های کوهستانی غرب ایران تا همدان و قزوین) و کرمانشاه و قم، که مرکز اجتماع شیعیان بود، عبور نکند. [1]

ادامه دارد….

برای مشاهده ادامه مطالب در قسمت موضوعات امام رضا (ع) را انتخاب نمائید.

[1] مهدی پیشوایی، سیره پیشوایان، ص478-477