نگاه هم نمیکنم و محکم خودم را هم گرفته
ام
اما دیگر حواسم همه اش آنجاست! می گویند آمال و آرزو بد  است و هرچه خدا
به آدم خوبی میکند نمی بیند.

خدا ان شالله نصیبتان نکند، خیلی چیز خطرناکی است. آمال و آرزو را اگر کسی دچار
شود هر چه خدا به او خوبی کند نمی بیند. ان شالله دچار نیستید و الان کارهای
خدا را می بینید. کارهای خوبی که درباره تان کرده و میکند را می بینید.
همه کارهایش خوب است اما اگر انسان حواسش نباشد نمی بیند. حواسش به آن چیزی است که به او
نمیدهند و مال او نیست. مثلا آن قالیچه به من چه مربوط است؟ من همه حواسم رفته
به آن قالیچه و دچار شده ام که اگر آن را به من میداد بد نبود. این آمال و آرزو
است!
من مهمانم. وارد شده ام غذا بخورم. خواب کنم. دراین عالم بگردم و بروم. آن وقت
به چیزی که مال من نیست و معلوم نیست قسمت چه کسی در غیب الغیوب است گره بسته ام و
دچار شده ام. آن را هم که به من نمیدهند لذا من اینهایی را هم که می دهند نمی
بینم. به او نمی دهند چون مال او نیست که بدهند. این آمال و آرزو است !

منبع : مرحوم دولابی