یکی از نمایش های خدا در جهان که قرآن از ان یاد می کند ،حیات دوباره طبیعت است ، طبیعتی که در فصل زمستان می میرد و سبزی و شادابی خود را از دست می دهد ،اما در فصل بهار دوباره زنده شده و جان دیگر می گیرد .

قر ان ، این رحمت الهی را با ریزش باران توصیف می کند و در جای دیگر می گویید :خداوند باد ها را می فرستد که ابرهارا برانگیزند ، آن گاه آ ن را به سوی سرزمین مرده می رانیم تا زمین را پس از مرگش دوباره زنده کنیم .

توصیف طبیعت و حیات دوباره آن یکی از نمونه های دیگر شگفتی های طبیعت در قرآن است ،اما جالب است که بدانیم هدف این توصیف مشهود،نشان دادن طبیعی حیات انسان پس از مرگ است ،به عبارت دیگر برای آن است که چگونه پس از آن که تمام جسم او پوسید و متلاشی شد، دوباره زنده می شود ، همان گونه که طبیعت زمین پس از پژمردگی و خزان و مرگ ، دوباره حیات پیدا می کند . در آیه 57 سوره اعراف به این موضوع اشاره کرده است.

واوست که باد ها را پیشاپیش (باران)رحمتش به بشارت می فرستد ،تا آنکه (باد)ابر های سنگین (پر آب ) را به آسانی حمل کند (وآن را) به سوی سرزمین مرده روانه کنیم ،پس به این وسیله ،آب (باران) نازل کردیم و به واسطه آن هر گونه میوه ای را (از زمین ) رویاندیم و بر آوردیم .مردگان را نیز اینگونه (از زمین) بیرون خواهیم آورد ، باشد که شما(بایدن حیات زمین پس از مرگ ) متذکر شوید .

در تفسیر نور به این موضوع اشاره دارد که در این آیه به معاد و به مسائل طبیعی و نظام آفرینش استدلال شده است.

در این آیه به اراده خداوند در تحت اختیار داشتن طبیعت با این هه پیچیدگی و نظم اشاره دارد و انسان را به غافل نبودن از مبداء هستی متذکر می شود و منکران معاد ، هیچ برهان  ودلیلی ندارد و تنها استبعاد می کنند و در پایان مرگ را به معنای فنا و نیستی نمی داند بلکه باعث تغییر حالت است .

همانگونه که زمین مرده ، به معنای زمین معدوم ونابود نیست .

منبع:روزنامه فرهنگی خبری اصفهان زیبا