هرشب دلم قدم به قدم می کشد مرا

بی اختیار سمت حرم میکشد مرا

حالی نگفتنی به دلم دست میدهد

در هرنماز مسجد اعظم کنارتو

بانو تمام کشور ما خاک زیرپایت

مردان شهر نوکر و زنها کنیزهایت

زیباترین خاطره ها مان نگفتنی است

تصویر صحن خلوت وباران نگفتنی است

باران میان مرمر آیینه دیدنی است

این صحنه در برابر آیینه دیدنی است

مرغ خیال سمت حریمت پریده است

یعنی به اوج عشق همین جا رسیده است

اعجاز این ضریح که همواره بی حد است

چیزی شبیه پنجره فولاد مشهد است

اینجا کویر داغ ونمکزار شور نیست

ماکه روبروی پهنه دریا نشسته ایم

قم سالهاست بانفسش زنده مانده است

باور کنید پیش مسیحا نشسته ایم

بوی مدینه میوزد ازشهرما، بیا

مادرجوارحضرت زهرا نشسته ایم

منبع : اصفهان زیبا، شماره1630