خانواده منظومه‌ای متشکل از مرد و زن و فرزندان است که یک سلسله، روابط عمیق روحی، عاطفی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی میان آنان جاری است و با هدف رفع نیاز و کسب آرامش در حیطه ی روابط خانوادگی و تولید و تربیت نسل پاک به حیات  خود ادامه می دهد.خانواده اصلی ترین نهاد تربیتی جامعه و مهم ترین جایگاه پرورش نیروی انسانی و محیطی مناسب، برای رشد اعضای خود به شمار می رود،

خانواده به عنوان اساسی ترین نهاد اجتماعی، نقش عمده در تکوین شخصیت و سلامت جسم و روح فرزندان داشته و در تعادل و بقای جوامع، تأثیرات سازنده  و عمیقی خواهد داشت.
در نظام خانواده، زوجین، بعد از مسؤلیت زن و شوهر، نسبت به یکدیگر، مهم ترین وظیفه ی آنان در قبال فرزندان می باشد.در نظر کودک، پدر و مادر، دو الگو و نمونه‌ی کامل و دو منبع عقل و خرد هستند. کودک در سالهای اولیه‌ی زندگی خود، در بسیاری از اعمال و رفتارش، مقلد والدین می‌باشد. از این رو می توان به مسئولیت مهم و سنگین پدر و مادر در قبال فرزندان پی برد.والدین با علم به ارزش و جایگاه فرزند و اجر و پاداش عظیم تربیت فرزند، می توانند با تلاش و کوشش بیشتر، در راه تربیت فرزندان  خود گام موثری بردارند. توجه عاطفی مثبت و بی قید و شرط، از جانب والدین نسبت به کودک باعث بر قراری رابطه‌ی عاطفی نزدیک بین آنها شده و موجب سلامت روان و رشد کودک تا بزرگسالی می شود. پرورش روح ایمان و مذهب در کودک از همان دوران نونهالی جزء وظایف اصلی و مهم والدین می باشد. والدین می توانند در پرتو ارتباط با خالق یکتا، فرزند خود را انسانی خلیق و شایسته تربیت نمایند. در این مجموعه به کلید واژه‌هایی همچون: دموکراتیک، پالایش، تخاصم، تفویض، و سیطره و … اشاره شده است.

محقق :زهره جمشیدیان (یدالله ) ، مدرسه علمیه الزهرا گلدشت

استاد راهنما: خانم اشرف رضایی

تابستان 1388