1- ورود حصین بن نمیر به کربلا
در این روز حصین بن نمیر به دستور عبید الله بن زیاد با چهار هزار سواره وارد کربلا شدند.(وسیله الدارین فی انصار الحسین (ع):ص77)
1.فتوای شریح قاضی به قتل امام حسین(ع)
در این روز از سال 61ه ابن زیاد با استناد به فتوایی که از شریح قاضی گرفته بود،در مسجد کوفه خطبه خواند ومردم را به کشتن امام حسین (ع) تحریص کرد.
1. ورود عمربن سعد وسپاهیانش به کربلا
ورود عمر سعد به کربلا سعد بن ابى وقاص با خاندان رسول اکرم(عليهم السلام) رابطه خوشى نداشت حتى در شوراى عمر حق رأى را به عبدالرحمن بن عوف داد و بعد از کشته شدن عثمان با حضرت على(عليه السلام)بيعت نکرد. پسرش عمر بن سعد راه پدر را ادامه داد و با اين خاندان که هادى امت بودند رابطه خوبى نداشت، ابن زياد ملک رى رابه عمر سعد داده بود. چون ابن زياد از خبر ورود امام حسين(عليه السلام) به عراق مطلع شد، قاصدى نزد عمر فرستاد که اول به جنگ حسين بن على(عليه السلام) برود و او را بکُشد سپس به سمت شهر رى روانه شود.
شيعيان در بزرگداشت شهداي کربلا، هر روز از دهه اول ماه محرم را مختص به يکي از بزرگان اين نهضت جاويدان مي دانند.
روز اول محرم : مسلم ابن عقيل عليه السلام
روز دوم محرم : ورود کاروان به کربلا ( وروديه )
روز سوم محرم : حضرت رقيه عليها السلام
روز چهارم محرم : حضرت حر و اصحاب عليهم السلام - طفلان زينب عليهما السلام
روز پنجم محرم : اصحاب و عبدالله ابن الحسن عليهم السلام
روز ششم محرم : حضرت قاسم ابن الحسن عليه السلام
روز هفتم محرم : روضه عطش و علي اصغر عليه السلام
روز هشتم محرم : حضرت علي اکبر عليه السلام
روز نهم محرم : روز تاسوعا - حضرت ابوالفضل العباس عليه السلام
روز دهم محرم : روز عاشورا - حضرت ابا عبدالله الحسين عليه السلام - حضرت زينب عليها السلام و شام غريبان
روز يازدهم محرم : حرکت کاروان از کربلا
روز دوازدهم محرم : ورود کاروان به کوفه
1.ورود امام حسین(ع)به کربلا
بنابر قول مشهور در این روز در سال 61ه آقا و مولایمان حضرت ابا عبدالله الحسین سید الشهدا(ع)با اهل بیت و اصحابشان وارد کربلای معلی شدند.( بحار النوار-ج.44،ص.382)
1.آغاز ایام حسینی
اولین روز از ماه حزن واندوه آل محمد (ع)است،که همه ی انبیا و ملائکه و شیعیان و دوستان اهل بیت محزون اند.باید گفت : ماه حزن و اندوه تمام عالم است ، چرا که همه ساله از اول محرم تا روز عاشورا پیراهن پاره پاره ی سید الشهدا (ع)را از عرش خدا رو به زمین می آویزند و حزن اندوه عالم را فرا می گیرد .(خصائص الزینبیه:ص.49)
صفحات: 1· 2