آرامش، مفهومی بدیهی و نعمتی بی‌نظیر است که وجود آن برای همة انسان‌ها محرز می‌باشد. هیچ‌کس، زندگی توأم با اضطراب و نگرانی دائمی را نمی‌پسندد، از این رو همیشه درصدد آن است که برای خود آرامشی فراهم کند.

در این جهت، آرامش‌هایی که از طریق کاذب ایجاد می‌شوند و برخی خواسته یا ناخواسته در دام آن گرفتارند، اضطرابی مضاعف برای فرد ایجاد می‌کنند، آرامش‌های زودگذر و ناپایداری که اثراتی بس مضرّ در روح و جسم آدمی به جای می‌گذارند.
مسلّماً، انسانی که برای خود، ارزش و احترام قائل است، حاضر نیست از هر وسیله یا عاملی در جهت نیل به آرامش بهره گیرد، و در واقع به دنبال چیزهایی می‌رود که سازگار با فطرت و مؤیّد عقلش باشند.
قرآن کریم که منبعی بی‌انتها از همة خوبی‌ها و فضائل و کلام خداوند متعال برای هدایت بشر است، مطمئن‌ترین راهنما در این زمینه می‌باشد. آنچه در قرآن کریم به عنوان عوامل تسکین‌بخش روح آدمی بیان شده، برخی طبیعی، برخی دیگر روانی و بعضی نیز اعتقادی هستند، که هر کدام شامل موارد قابل توجّهی می‌باشد.
زندگی سالم با بهره‌مندی از آرامش، ممکن است. پس هر کسی موظف است که این نیاز ضروری روحی را که ارتباط تنگاتنگی نیز با جسم دارد، به بهترین و نیکوترین وجهی برآورده سازد.
واژگان کلیدی: سکینه، اطمینان

محقق : زینب شمس، مدرسه علمیه الزهرا کلدشت
استادراهنما:خام اشرف رضایی
تابستان 1389