ازکودکی همیشه این سوال برایممطرح بود که چراقطارتا وقتی ایستاده است کسی به او سنگ نمیزند اماوقتی قطار به راه افتاد سنگ باران می شود…

این معما برایم بود تا وقتی که بزرگ شدم و وارد اجتماع شدم دیدم این قانون کلی رندگی ما ایرانیان است که هرکسی و هر چیزی تا وقتی  که ساکن است مورد احترام است ، تاساکت است مورد تعظیم وتجلیل است اما همین که به راه افتاد و یک قدم برداشت نه تنها کسی کمکش نمی کند،بلکه سنگ است که به طرف او پرتاب می شود ، و این نشانه یک جامعه مرده است ، ولی یک جامعه زنده فقط برای کسانی احترام قائل است که متکلم هستند نه ساکت ، متحرکند نه ساکن ،باخبرترند نه بی خبرتر.

منبع :کتاب حق وباطل شهید مطری