پرهیز از تمسخر و تحقیر دیگران از دیدگاه قرآن کریم 

یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا لا یسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ عَسی أَنْ یکونُوا خَیراً مِنْهُمْ وَ لا نِساءٌ مِنْ نِساءٍ عَسی أَنْ یکنَّ خَیراً مِنْهُنَّ وَ لا تَلْمِزُوا أَنْفُسَکمْ وَ لا تَنابَزُوا بِالْأَلْقابِ بِئْسَ الاِسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإیمانِ وَ مَنْ لَمْ یتُبْ فَأُولئِک هُمُ الظَّالِمُونَ 

سوره حجرات، آیه 11 .

ای کسانی که ایمان آورده اید نباید گروهی از مردان شما گروه دیگر را استهزا کنند، شاید آنها از اینها بهتر باشند، و نه زنانی از زنان دیگر شاید آنان بهتر از اینان باشند، و یکدیگر را مورد طعن و عیبجویی قرار ندهید، و با القاب زشت و ناپسند یاد نکنید، بسیار بد است که بر کسی بعد از ایمان نام کفر بگذارید، و آنها که توبه نکنند ظالم و ستمگرند.

توضیح و پیام ها 

توضیح: یکی از ناپسندترین صفات اخلاقی، تمسخر و طعنه زدن به دیگران است که ریشه در تکبر و خود بزرگ بینی دارد.

 از نظر اسلام، ملاک برتری انسان ها بر یکدیگر، تقواست و کسی جز خدا از میزان تقوای اشخاص آگاه نیست.

بنابراین احدی نمی تواند خود را برتر از دیگران دانسته و آنان را تحقیر یا مسخره کند.

۱.نهی الهی، از اقدام اهل ایمان به استهزا و تمسخر یکدیگر.

۲.خود برتر بینی و غرور، ریشه استهزاگری نسبت به دیگران .

۳.ارزش ها و ضوابط اخلاقی، عام و فراگیر نسبت به زنان و مردان .

زنان بیش از مردان، در معرض ابتلا به خودبینی و استهزای دیگران.

۴.عیب جویی انسان از دیگران زمینه قرار گرفتن وی در معرض عیب جویی متقابل آنان .

۵. لزوم پرهیز مؤمنان، از هر حرکت منفی و برهم زننده اخوت اجتماعی.

منبع: تفسیر راهنما؛ ج 17، ص 475.