انسان هميشه در وجود احساس خلا ء مي کند انگار گمشده اي دارد و در دل تمنايي! هميشه براي پرکردن اين خلاء راههايي گوناگون را امتحان مي کند.بعضي گمشده خود را در مي يابندو براي وصال به معشوق حقيقي تلاش مي کنند

و بعضي به خطا رفته وعده هاي شيطاني آنها را مي فريبد دست به گناه مي زنند، ولي هرگزخلاء دروني آنها پر نشده وهميشه احساس نياز مي کنند. شيطان هميشه گناه را آراسته کرده ودر اختيار ما گذاشته اين ماهستيم که بايد بدانيم اين سيب زيبا ما را ازبهشت بيرون مي کند. خداوند در قرآن کريم بارهاوبارها گفته فريب شيطان را نخوريد که او دشمني آشکاري با شما دارد.
اي فرزندان آدم آيا با شما عهد نکردم که شيطان رانپرستيد که اوبراي شما دشمن آشکاري است.روح در فراق معشوق وگمشده خود عذاب مي کشد.مشکل ما اين است که خود را بد مي شناسيم وبد عمل مي کنيم واين گونه انسان بودن خود را ضايع مي کنيم.وقتي خداوندانسان را آفريد. او را به پايين ترين درجه در تن تنزل داد.منظور اين است که مقام روح خيلي بالاتر از اين است که ما فکر مي کنيم درحقيقت تن ابزاري است براي به کمال رسيدن روح.سوگندکه انسان رادربهترين قوام ومبنا خلق کرديم سپس اورا به پايين ترين درجه رد کرديم.که همان مرتبه بدن وجسم است يعني مقام روح بدون بدن مقامي بس عظيم وشريف است.به همين دليل خداوند به فرشتگان فرمان سجده داد وشيطان تمرد کرد.وارد شدن انسان دراين تن فاني ونيازهاي جسماني اوباعث شده ادراک اوپايين آمده وحقيقت خود را درک نکند.
منبع:روزنامه اصفهان زيبا،شماره1537