اَلبَلاءُ لِلوِلاء. بلا براي دوستان است.

• بوسه و دشنام را تک تک بده      تا ببينم زين دو شيرين تر کدام است

•  همان وقتي که مغموم (داراي غم) شده ايد و زانوي غم در بغل گرفته ايد و خود را از همه محروم تر مي بينيد، لطف حق بالاي سر شماست و فرج نزديک است.إنَّ مَعَ العُسرِ يُسراً؛ همانا با سختي، راحتي است.

• خوبان مثل پدري هستند که بچّه ي نافرمان و متخلّفش را از خانه بيرون کرده است و به همه ي اقوام و آشنايان هم سپرده است که اگر به در خانه ي آن ها رفت، به منزل راهش ندهند. منتها خود پدر، در داخل خانه پشت در، به انتظار بازگشت فرزندش ايستاده و آغوشش را گشوده تا وقتي فرزند بازگشت، در آغوشش بگيرد. گاهي اوقات خدا و خوبان خدا با بعضي از دوستانشان اين‌گونه رفتار مي کنند و همه‌ي درها را به روي آن‌ها مي‌بندند تا به آن‌ها بفهمانند که جز پيش ايشان جايي نيست.


•  وقتي پدر و مادر از روي محبّت، لباس کثيف بچّه را بيرون مي‌آورند و او را به حمام مي‌برند و مي‌شويند، بچّه گريه مي‌کند. خدا هم وقتي با ابتلائات [بلاها] مي‌خواهد بنده‌اش را پاک کند و لباس تميز بر تن او کند، او چون جاهل است، گريه سر مي دهد و ناله مي‌کند.

 

•  هرگاه مؤمن طغيان کند و گِل‌آلود شود، خداوند گودالي را سدّ راه او قرار مي‌دهد تا گِل‌هايش ته‌نشين شود و دوباره صاف شود؛ يعني با حوادث و ابتلائات، جلوي او سد مي زند تا زلال شود.

 

*  آنچه از گناهانت را که استغفار مي‌کني، خودت قصاص (جبران) کرده‌اي و آنچه را هم که استغفار نمي‌کني، خدا در قالب حوادثي که در زندگي براي تو پيش مي‌آورد، قصاص مي‌کند.

 

•خداوند فرمود:هرچي ديدي، هيچي نگو. من هم هرچي ديدم هيچي نمي گم. يعني تو در مصائب (سختي ها) صابر باش و چيزي نگو، من هم در کوتاهي‌ها و خطاهايت چيزي نمي‌گويم.

 

•  هر وقت غصّه‌اي آمد، بلافاصله سرت را به سجده بگذار که سبک مي‌شوي.

 

•  يک «عيب ندارد» که مؤمن در برابر مصائب (سختي ها) مي‌گويد، آتش غم را سرد و همه‌ي غم‌ها را باطل مي‌کند.

 

• دواي سوز، ساز است. اگر سازش کردي، همه‌ي بلاها و سوزها ساز مي‌شود.

 

*  در آتش سختي‌ها خوب تحمّل داشته باشيد تا درست پخته شويد.غصّه‌هاي دنيا را به کسي نگو. با بزرگان بنشين، غصّه‌ات از بين مي‌رود. در مجلس عزاي امام حسين (ع) بنشين، غصّه‌ات زايل مي‌شود. … قيمت انسان به سکون (و همه جا ناله نزدن) اوست. به خودت کمک کن. چرا هِي به اين در و آن در مي‌زني و به اين و آن مي‌گويي؟ يک «عيب ندارد» به خودت بگو. بگو اينکه چيزي نيست. با همين حرف، همه‌ي آن غصّه‌ها و ترس‌ها باطل مي‌شود.

از کتاب مصباح الهدي