نَصّ بر امامت آن حضرت

صفات ممتاز و ملکوتی امام خود بخود او را برای احراز مقام امات به مردم معرفی می‌کند؛ زیرا امام از نظر علم و تقوی و شجاعت و زهد و سایر ملکات نفسانی بر همگان برتری دارد و همین برتری و تفوق او دلیل امامت اوست چنانکه خلیل بن احمد بصری درباره‌ی خصلت امیر(ع) می‌گوید:

نیازمندی تمام مردم به او و بی‌نیازی او از همه‌ی مردم دلیل بر این است که او امام همه است. امّا برای تمام حجّت هم تصریحات امام قبلی درباره‌ی نصب و لازم و مزید بر علّت می‌باشد که ذیلاً به چند فقره از نصوص درباره‌ی امامت امام رضاu اشاره می‌گردد.

1. داود رقی می‌گوید: به حضرت موسی کاظم(ع) عرض کردم که قربانت گردم سن من زیاد شده دستم را بگیر و از آتش نجاتم ده و بفرمایید که امام و صاحب اختیار ما پس از شما کیست؟ آن حضرت به پسرش ابوالحسن الرّضا اشاره کرد و فرمود امام شما پس از من اوست.

2. نعیم قابوسی گوید، امام موسی بن جعفرu فرمود فرزندم علی بزرگترین اولاد من است و پیش من محبوبترین آنهاست با من در جَفر نگاه می‌کند و جز پیغمبر یا وصی او کس دیگری در جَفر نگاه نمی‌کند.

3. حسین بن بشیر گوید، موسی بن جعفر(ع) فرزند خود علی(ع) را بر ما امام قرار داد همچنانکه رسول خدا(ص) در غدیر علی(ع) را امام قرار داد آنگاه فرمود: ای اهل مدینه یا اینکه فرمود ای اهل محلّ این وصی من است بعد از من.

نصوص وارده درباره‌ی امامت حضرت رضا(ع) خیلی بیش از اینهاست و احادیث طولانی در این مورد در کتابهای اخبار و احادیث وارد شده است که فقط به ذکر برخی از آنها اکتفا کردیم. [1]

ادامه دارد….

برای مشاهده ادامه مطالب در قسمت موضوعات امام رضا (ع) را انتخاب نمائید.

[1] فضل الله کمپانی، برداشت از حضرت رضا، تهران، انتشارات مفید، 1386، ص48-46