1-محاصره ی خیمه ها در کربلا

امام صادق(ع) فرمودند:تاسوعا روزی بود که حسین(ع)و اصحابش را در کربلا محصره کردندو سپاه شام بر قتال آن حضرت اجتماع نمودند،و پسر مرجانه و عمر سعد به خاطر کثرت سپاه و لشکری که برای آنها جمع شده بود خوشحال شدند، و آن حضرت و اصحابش را ضعیف شمردند و

یقین کردند که یاوری از برای او نخواهد آمد و اهل عراق حضرتش را مدد نخواهند نمود.(کافی:ج4،ص147)

2-آمدن امان نامه برای فرزندان ام البنین(ع)

در این روز شمر ملعون برای حضرت عباس (ع)و برادرانش امان نامه آورد.آن لعین خود را نزدیک خیام با جلالت حضرت ابا عبد الله (ع)رسانید و بانگ بر آورد:((این بنو اختنا)):((پسران خواهر ما کجایند))؟ولی آن بزرگواران جواب ندادند. امام حسین(ع)فرمود:جواب او را بدهیداگر چه فاسق است.

حضرت عباس (ع)در جواب فرمودند:چه می گویید؟شمر گفت:من از جانب امیر برای شما امان نامه آوردم كه شما خود را به خاطر حسین کشتن ندهید.

حضرت عباس(ع)با صدای بلند فرمود:لعنت خدا بر تو و امیر توباد. ما را امان می دهی در حالی که پسر رسول خدا امان نباشد.(امالی صدوق،ص220)

3-درخواست تاخیر جنگ از سوی امام حسین (ع)

در عصر تاسوعا امام (ع)برای به تعویق انداختن جنگ یک شب دیگر مهلت گرفتند. چون عمر سعد لشگر را آماده ی جنگ با امام (ع) نمود ومعلوم شد که قصد جنگ دارند ،حضرت به برادرش عباس (ع)فرمود تا یک شب دیگر مهلت بگیرد .آنها در ابتدا قبول نکردند ، ولی بعد قبول نمودند که شبی را صبر کنند. (املی صدوق :ص220)

4-آمدن لشکر تازه نفس به کربلا

در این روز لشکر مجهزی به دستور ابن زیاد از کوفه وارد کربلا شد ، (بحار الانوار:ج44،ص315)وشمر نامه ی ابن زیاد را آورد.(بحارالانوار:ج44،ص316)

5-خطابه ی امام حسین (ع)برای اصحابش

در عصر این روز امام حسین (ع)در جمع یاران خطبه ای قرائت فرمودند ،واصحاب اعلام وفاداری نمودند .(مقاتل الطالبین :ص74)