“نماز عشق دو ركعت” است كه وضوی آن جز با خون صحیح نیست. نمازی است كه هرجا نمی‌شود بجا آورد مگر در قتلگاه، پس با فضیلت‌ترین آن در حرم كربلاست.

“نماز عشق دو ركعت است” مقدمات فراوان می‌خواهد، اول عاشق باید دل را به اشك شستشو دهد؛ بعد، از عشق لقاء بسوزد. تا آنكه این سوختن در خانه تنش افتد و با خون، وضویش را آماده سازد. “نماز عشق دو ركعت است” بعد از نماز، ملائك را در اطراف می‌بینی كه آماده‌اند تا تو را به معراج و دیدار خدا برند. معمولاً در جبهه بجا آورده می‌شود. بر تمامی آنها كه به جبهه مشرف شده‌اند واجب می‌شود؛ چون شهادت را انتخاب كرده‌اند. این دو ركعت نشانه‌ی پیروزی است. چون شهادت نیز خود پیروزی است. “نماز عشق دو ركعت است” اما نمی‌شود؛ نوشت چرا كه نوشتن برای این نشاید. “نماز عشق دو ركعت است” ركعت اول‌:خونین شدن “تن” ركعت دوم:‌آزاده شدن “روح” .كسی نیست و نخواهد آمد كه لذت و مناجات این نماز را بداند، چرا كه بجا آورندگان آن شهیدانند و كسی ندانست كه عاشق با این نماز تا كدامین منزل دوست را پیمود اما غنچه‌های باز شده خونین در بدنش گواهی می‌دهند كه به سرمنزل لقاء رسیده است.

 منبع : نوشته های شهید هیبت الله فرجی