ما دیدنیها را نمی بینیم و او نادیدنیها را می دید!
- با اینکه در درک و شهود حقایقی مسائلی که در ذهن امثال من و ما نمی گتجد در بین همقرانهای خود یگانه دوران بود اما بسیار اهل کتمان بود و گاه که از او نصیحتی خواسته می شد به مقتضای حال خواهنده را به کتمان دعوت می کرد و می فرمود

:مکتوم باشید یعنی آنچه را به شما از حقایق پنهان عالم هستی می نمایند بر ملا نکنید و در خود نگه بدارید تا باعث افزایش ظرفیت روحیتان شود و این توسعه روحی موجب آن شود که بر آن داده ها بیفزایند.
-  مصداق بارز این بیت بود که
-  هر که را اسرار حق آموختند          مهر کردند و دهانش دوختند
-  با اینکه کمتر کسی دراین حقیقت مسلم تردید دارد که او در تشرفات مکرری به محضر مولایش امام زمان رسیده است اما تا آخر عمر مبارک خود این راز را همچنان سر به مهر نگاه داشت.
امروز که تاملی درباره ابعاد برجسته مختلف شخصیتی مرحوم آقای بهجت داشتم امضای ایشان مرابه خود جلب کرد.
-   مرحوم آقای بهجت در پایان نوشته هایش کلمه العبد را می نوشت.
به گمان من از این ادعا بالاتر نمی شود کرد.و این ادعا تنها وتنها از عهده راه رفتگانی دم فرو بسته مانند ایشان بر می آید.
-  حقیقت این است که مرحوم آقای بهجت آنقدر درجهت بندگی و معرفت حق راه رفت تا خود تبدیل به راه شد!
-  بسیارکم از خود سخن گفت و آنان که با ادبیات و گفتار او آشنایی دارند می دانند بیشتر سرگذشتهایی را که از سالکان کوی حقیقت و اولیای الهی در پرده بیان می کرد مربوط به خود او بود.
- در سیر و سلوک غالبا نسخه شفابخشی که برای جانهای تشنه وصل ارائه می کرد این بود که با ترک معصیت که فقط با درک محضر حق امکان پذیر است می توان به حق رسید.
از مهمترین دستورالعملهای عملی او در خودسازی این بود که می فرمود:
به آنچه یقین دارید عمل کنید ودر شبهات توقف نمایید تابه یقین برسید و این حدیث شریف رابیان می فرمودکه:من عمل بما علم اورثه الله علم ما لم یعلم.کسی که به آنچه می داند عمل می کند خداوند علم به آنچه راکه نمی داند را به او ارزانی می فرماید.
-  ابتلائات را برای این می دانست که یقین را در انسان زیاد می کنند.
- برای ذکر شریف صلوات که در نزد بزرگان دین پس از ذکر لا اله الا الله بالاترین وشریف ترین اذکار است چنان اهمیتی قائل بود که می فرمود: خدا می داندیک صلوات را که انسان بفرستدوبرای میتی هدیه کند چه معنویتی ، چه صورتی، چه واقعیتی برای همین یک صلوات است.
-  به مراقبت دائمی و روزانه از اعتقادات خود معتقدبود و می فرمود:
انسان بايد هر روز موضع خود را مشخص كند كه آيا اهل حق است و يا باطل و پيرو آن.
-  بندگی خدا را جز تسلیم در برابر او نمی دانست و می فرمود:
اگر مي خواهيد از ناحيه دعا به جايي برسيد، زبان حالتان اين باشد: تسليم خدا هستيم، هر چه بخواهد با ما بكند، بنا داريم عمل به وظيفه بندگي كنيم
- رمز و راز گناه بندگان را در عدم درک حضور حق می دانست ومی فرمود:
كسي كه بداند در مرآي و مسمع خدا است، نمي تواند گناه كند. تمام انحرافات ما از اين است كه خدا را ناظر و شاهد نمي بينيم.

منبع: زندگینامه آیت الله بهجت