عارف واصل حاج آقاي دولابي فرمودند:

مؤمن نزد خداوند شريف است و يک موي او را در قبال همه ي زمين و آسمان نمي دهد.

چگونه است که مؤمن نز خداوند شريف مي شود؟ مؤمن در راه حق و سير به سوي مقام مطلق الهي يک هدف دارد که آن تقرب به خداوند رحيم است.

قرب يعني نزديکي، آنقدر نزديک که با آن مطلق رحماني يکي شود. مؤمن آنقدر به خداوند نزديک مي شود که در نهايت با خداوند يکي مي شود و روح مجرد مي گردد و ميان او و خداوند هيچ باقي نمي ماند و جمالي را جز جمال حق مشاهده نمي کند.

آنگاه است که نور مطلق مي شود که عالم را روشن مي کند. نوري که در چهره ي مؤمنان مشاهده مي شود نور الهي است که از اين نزديکي به آنها رسيده است.

مگر نه اينکه گِلي که با گُل خوش بو همنشين شد خوش بو شد و از بوي آن گُل هم به او رسيد. مؤمن اينگونه است.

کسي که نور خدا را بگيرد نزد خداوند عزيز مي شود و محبت خداوند به او بسيار زياد مي شود تا آنجا که خود خداوند فرمودند من عاشق بنده ام مي شوم.

اگر خداوند را مي خواهيد بجوييد در زمين و آسمان نيابيد که پيدا نمي شود چون خود رحمانش فرمودند:

زمين و آسمان وسعت مرا ندارد دل مؤمن جايگاه من است..

منبع : مرحوم دولابی