پیامبر خدا(ص)فرمودند:(همانا مومن میان دو ترس کار می کند؛میان زمانی که از عمرش گذشته است و نمی داند خدا با او چه کند او را می آمرزد یا نه،و میان زمانی که از عمرش باقی مانده است

و نمی داند خدا درباره ی او چه حکم خواهد کرد.پس باید بنده مومن از خود برای خود واز دنیایش برای آخرتش ودر جوانی پیش از پیری و در زندگی پیش از فرا رسیدن مرگ بهره گیرد؛زیرا سوگند به آنکه جان محمد (ص)در دست اوست،پس از دنیا دیگر عذر خواهی و توبه در کار نیست وبعد از آن سرایی جز بهشت یا جهنم نباشد ).

پاداش این ترس از پروردگار در قرآن این گونه بیان شده:((اما هر کس که از عظمت پروردگارش ترسیده و نفس را از هوا باز داشته است بهشت جایگاه اوست)).

حال،این ترس چگونه در زندگی انسان نقش ایفا می کند؟امام علی (ع)مردی را دید که آثار ترس در او هویدا است،فرمود:(تو را چهشده است؟) عرض کرد :(از خدا می ترسم) حضرت فرمود:(ای بنده ی خدا از گناهان خویش بترس و از اینکه در بندگان او ستم کنی و خداوند به عدل خود با تو رفتار کند هراسان باش.

تکالیف او را انجام ده و از فرمانهای   او که تو را اصلاح می کند ، سرپیچی مکن ، چون این کارها را کردی ، دیگر از خداوند ترسی به دل راه نده که او بر هیچ کس ستم نمی کند و او را بیش از آن که سزاوار باشد ، عذاب نمی دهد ؛ مگر انکه از بد عاقبتش این اعمال و رفتار تغییر یابد و به بد ی گرایی ترسان باش . اگر خواهی که خداوند تو را از بد فرجامی نجات دهد ،بدان که هر کار خوبی می کنی از فضل توفیق خداست و هر بدی که می کنی ، خداوند به تو فرصت و مهلت می دهد .

منبع : مجلسی ، بحار الانوار ،ج70ص392.