علی(ع)، راز ناگشوده آفرینش

 کدام دیوار را دیده‌ای که به اراده، توان شکافتن داشته باشد؟ خواه دیوار کعبه باشد یا غیر از آن… هر آنچه که هست، عظمت و قدرت شگفت‌انگیز خدایی است جلیل و عظیم که ورای همه دیوارهای زمین پنهان است و آشکار؛ خواه دیوار کعبه باشد یا غیر از آن…

سی‌سال از واقعه عظیم عام الفیل گذشته است و زمان، آبستن واقعه‌ای است که عظمتی دیگر از اسرار آفرینش را به تصویر کشد؛ واقعه‌ای که مولودش می‌باید شهر آفاق شود و فخر زمین و زمان و دیوار خانه کعبه برای او قرار است بشکافد…

خدا خواسته بود دیوار خانه‌اش مقابل چشمان حیرت زده مردمان در جهل فرو رفته عرب بشکافد و فاطمه بنت اسد(س) پای در خانه کعبه نهد و نوزادش را در فضای پاک و مطهر خانه خدا به دنیا آورد تا اعجابی باشد برای همگان تا همیشه تاریخ و خواسته بود مرغ دل آن نوزاد را از همان لحظه‌های پای نهادن بر این دنیای خاکی، تشنه پرواز در آسمان قرب خودش کند…

خواسته بود عدالت پایان ناپذیری از معدن فیض او، بر فراز خانه کعبه طلوع کند و خطی از نور تا ابدیت بکشد تا عالمیان همچنان به تحقق وعده فراگیری عدالت در زمین امیدوار باشند…

خواسته بود وقتی این صدف کام می‌گشاید، جلوه علوی در کائنات بدرخشد و علی(ع)، عالی باشد و اعلی در وجود و سجود، در قیام و قعود، در غیب و شهود و هر که و هرچه باشد، علی(ع) باشد…
 

خواسته بود علی(ع) باشد که خاک را به افلاک رساند و عرش و فرش را به هم گره زند و خلق را به آشتی خالق فرا خواند و بشریت را پای درس بندگی بنشاند…

خواسته بود علی(ع) باشد، که چشمه جوشان عشق و محبت و عرفان باشد، که در ناله‌های صبحگاهش، در فریادهای نیمه شبش، در میان

نخلستان‌های خلوت می‌توان از او مستفیض شد…

 و علی(ع) را مگر می‌توان شناخت که بشریت هنوز سرگردان و حیران وجود با عظمت اوست… .

علی(ع) را نمی‌توان شناخت، مگر به قدرت عشق که با علی(ع) می‌توان لباس الست پوشید و حیلت‌ها و نفاق‌ها را فهمید؛ نامردمی‌ها و عهد شکستن‌ها و نیرنگ‌ها را دید و استخوان در گلو صبر کرد…
 

علی(ع) را نمی‌توان شناخت، مگر به قدرت عشق که نامش، با غربتی به ژرفای تاریخ پیوسته است و اگر از دیده‌ها دور است، در عمق دل‌هاست…

علی(ع) را نمی‌توان شنـاخت، مگــر به قـدرت عشـق که او سرمشـق خط خــداست…

علــی(ع) را با عشق می‌توان شناخت، اما رازش را نمی‌توان دریافت که راز تنهایی و چاه، هیبت و صبر و از استخوان شکسته در گلو را کدام انسانی می‌تواند درک کند که شناخت کامل علی(ع)، یعنی دریافت همه این رازها و شناخت کامل علی(ع) ممکن نیست که علی(ع)، فراتر از ادراک یک جانبه‌نگر انسانی است…

و  راز علی(ع) رازی است که به بـزرگی زمیـن و به عظمت آسمان‌هــا که همچنان نیــز در پــرده خواهــد مانـــد…

راز مــردی که در خیبــــر را به ضربتی از جای برکند و پر هیبت‌ترین پهلوانان عرب را با دبدبه و کبکبه‌اش بر زمین کوبیــد و با فریادی رسا بــر قله سکوت، غربـت آن را معنا کرد و که می‌تواند دریابد راز این فــریـاد در قله سکوت را… .

 آری، این علی(ع) است؛ سری از اسرار خداوند… رازی ناگشوده از مکنونات آفرینش…
نه بشر توانمش خواند نه خدا توانمش گفت مـتحـیرم چـه نـامـم شـه مـلک لافتی را

روابط عمومی مدیریت حوزه علمیه خواهران استان اصفهان