نجف همان کوهی بود که پسر نوح گفت : «ساوی الی الجبل یعصمنی من الماء» پسرنوح خطاب به پدرش گفت : به زودی بالای کوهی می روم که از خطر طغیان آب ، مرا نگه دارد.
به معنی دیگر ( به زودی بالای کوهی خواهم رفت که من را از غرق شدن در آب حفظ کند.) و روی زمین کوهی بزرگتر ومرتفع تر ازآن نبود، باری حق عزوجل به کوه خطاب فرمود: ای کوه ، آیا از من به تو بایدپناه برده شود؟پس کوه بلافاصله تکه تکه گردید وبه طرف بلاد و سرزمینهای شام پرتاب و به ریگهای ریز و کوچک مبدل گشت و بعد از ان به صورت دریایی عظیم درآمد وبه دریای «نی» نامیده شد.سپس خشک شد وبه آن نی جف گفتند. بعداز آن مردم آن سرزمین را نجف خواندند، زیرا ادا آن بر زبانشان سهل تر و آسانتر بود.
منبع: علل الشرایع اثر شیخ صدوق
