حضرت خدیجه(س) از سرآمدان مصادیق تقرب به خداوند بودند؛ بانویی که اولین مسلمان و ایمان‎آورنده به نبی مکرم(ص)، اولین نمازگزار و اولین بیعت‎کننده با رسول خدا بوده است.

یکی از بارزترین مصادیق «جهاد با اموال در راه خدا» توسط حضرت خدیجه(س) به نمایش گذاشته شد

۱. يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسيلَةَ وَ جاهِدُوا في‏ سَبيلِهِ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ (مائده/۳۵) در این آیه‎ی مبارکه خداوند متعال، راهی پیش پای مشتاقان قرب می‎گذارد و از ایشان می‎خواهد علاوه بر رعایت تقوا و پرهیزگاری، وسیله و واسطه‎ای انتخاب کنند که باعث شود مسیر رسیدن به حق، کوتاه‎تر و ساده‎تر شود. اگر هر انسانی در حد توان امروز خود «ابتغاء وسیله» می‎کند، خدیجه کبری (س) در دوره‎ای می‎زیست که توفیق ابتغاء بهترین وسیله برای او فراهم شد و زیرکی و خلوص بی‎مانند او باعث شد این امکان را قدر بشناسد و با یک سنّت‏شکنی بی‎مانند در روزگار خود و در قوم و قبیله‎ی خود، بی‎وحشت از سرزنش‎ها، محمد (ص) را انتخاب کرد. ایشان به صفیّه، عمه‎ی پیامبر گرامی اسلام (ص) علت اشتیاق خود به ازدواج با محمد امین (ص) را چنین بیان کرد: «إنی قد علمت أنه مؤیّدٌ من رب العالمین.»

۲. إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ يَرْتابُوا وَ جاهَدُوا بِأَمْوالِهِمْ وَ أَنْفُسِهِمْ في‏ سَبيلِ اللَّهِ أُولئِکَ هُمُ الصَّادِقُونَ (حجرات/۱۵) «جهاد با اموال در راه خدا» از عبارت‎ها و مفاهیمی است که بارها در آیات متعدّد قرآن کریم به آن اشاره و به اهمیت آن تأکید ویژه شده است. به جرئت می‎توان گفت که یکی از بارزترین مصادیق این جهاد، توسط ام‎المؤمنین، خدیجه‎ی کبری (س) به نمایش گذاشته شده است. این بزرگ بانوی آسمانی از همان آغاز زندگی مشترک، تمام دارایی خود را در اختیار پیامبر (ص) قرار داد. اموال ام‎المؤمنین، صرف کمک به مسلمانان مستضعف شد و در دوران سخت شعب ابی طالب، تنها پشتیبان آنان بود برای تأمین حداقل‎های مورد نیازشان

حضرت خدیجه(س) در زندگی نورانی خود، یاد خدا را جاری ساخته بود

۳. الَّذينَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِکْرِ اللَّهِ أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ (رعد/۲۸) آرامش یافتن با یاد خدا از وعده‎های الهی برای مؤمنان است. همسر پر معنویت رسول خدا (ص) در زندگی نورانی خود، یاد خدا را جاری ساخته بود و علاوه بر آنکه از برکات نماز بهره‎مند بود و از اولین نمازگزاران تاریخ اسلام بود، دعاهایی مخصوص خود داشت که به صورت حرز نوشته و با خود همراه داشت و بعضی را نیز از رسول مکرم اسلام (ص) آموخته بود و همواره می‎خواند.

حضرت خدیجه(س) از سرآمدان مصادیق تقرب به خداوند بود

۴. وَ السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ؛ أُولئِکَ الْمُقَرَّبُونَ (واقعه/۱۰ و ۱۱) بر اساس دیدگاه این آیه مبارکه، سبقت در خیر موجب تقرّب است و به یقین حضرت خدیجه(س) از سرآمدان مصادیق تقرّب به پروردگار خواهد بود. بانویی که اولین مسلمان و ایمان‎آورنده به نبی مکرم (ص)، اولین نمازگزار و اولین بیعت‎کننده با رسول خدا بوده است.

۵. وَ أَمَّا السَّائِلَ فَلا تَنْهَرْ (ضحی/۱۰) روایات تاریخی گواهی می‎دهند که خانه‎ی خدیجه (س) پناهگاه بی‎پناهان و یتیمان و مساکین بود. به حدی که به این بانوی مکرّمه، لقب «ام الصعالیک» (مادر بینوایان) و «ام الایتام» (مادر یتیمان) داده بودند و همه می‎دانستند که هر گاه مشکلی برایشان پیش آید، می‎توانند درمان خود را در خانه‎ی پرمهر ام‎المؤمنین بیابند. بانویی که نه تنها از جهات مادی آنان را تأمین و مشکلاتشان را حل می‎کرد، بلکه با محبت و مهر بی‎مانند خود، مرهمی بر آلام دل‎هایشان هم بود. رفت و آمد مردم به منزل این بانو به حدی چشمگیر بود که خود یکی از نشانه‎ها برای یافتن خانه‎ی خدیجه (س) به شمار می‎آمد.

سلام خداوند و جبرئیل به حضرت خدیجه(س)

۶. سَلامٌ عَلَيْکُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَي الدَّارِ (رعد/۲۴) مقام و شخصیت بی مانند خدیجه‎ی کبری(س) به حدی است که بارها سلام خاص ربوبی به واسطه‎ی جبرئیل به ایشان ابلاغ شده و این معنا در روایات متعدّد نقل گردیده است. از جمله در روایتی از امام باقر (ع) آمده است: «رسول خدا فرمودند: وقتی که در شب معراج جبرئیل مرا به سوی آسمان‎ها برد و سیر داد، هنگام مراجعت به جبرئیل گفتم: آیا حاجتی داری؟ جبرئیل گفت: حاجتم این است که سلام خدا و سلام مرا به خدیجه برسانی.»