مشک برداشت که سیراب  کند دریا را
رفت تا تشنگی اش آب کند دریا را
آب روشن شد وعکس قمر افتاد در آب
ماه می خواست که مهتاب کند دریا را

تشنه می خواست ببیند لب او را دریا
پس ننوشید که سیراب کند دریا را
کوفه شد علقمه ، شق القمری دیگر دید
ماه افتاد که محراب کند دریارا
تاخجالت بکشد سرخ شود چهره آب
زخم می خورد که خوناب کند دریا را
ناگهان موج برآمد که رسید اقیانوس
تادر آغوش خودش خواب کند دریا را
آب مهریه گل بود والا خورشید
درتوان داشت که مرداب کند دریا را
کاش روی دل خشکیده ما آن ساقی
عکسی از چشم خودش قاب کند دریا را

منبع : اصفهان زیبا ، شماره1562