دا بخوانیم

شخصیت دا: شاه‌پسند حسینی (وفات: تير ۱۳۹۳)
 راوی: سیده زهرا حسینی (دخترِ دا)
نویسنده: سیده اعظم حسینی

 کلمه‌ی «دا»، در گویش محلیِ لری به معنی مادر است و زهرا حسینی با انتخاب این عنوان خواسته است رنج، اندوه، تلاش و مقاومت مادران ایرانی را یادآور شود. سیده‌زهرا حسینی یک کرد ایرانی است که پدر و مادرش، پیش از ولادت او در عراق زندگی می‌کردند و او در سال ١٣۴٢ در آنجا به دنیا آمده است. در کودکی همراه خانواده‌اش به ایران بازگشت و پدرش در خرمشهر ساکن شد.
 با آغاز جنگ، زهرا حسینی که در آن هنگام دختری هفده ساله بود،‌ خود را در وسط ماجرا یافت. همین که اعلام کردند جسد شهدا در گورستان خرمشهر روی زمین مانده است، به یاری غسالان شتافت و به غسل و کفن و دفن آن‌ها کمک کرد. به کارکنان گورستان غذا رساند، مردم را برای این کار بسیج کرد، امدادگری آموخت و در هر کاری که پیش می‌آمد، از آماده‌سازی اسلحه تا پخت و پز و توزیع امکانات فعالیت داشت.
 پدر و برادرش در خرمشهر شهید شدند و او با دست خود آنان را در گور نهاد. در جریان دفاع از خرمشهر مجروح شد و ترکشی در نخاع او جای گرفت که پس از آن همیشه با اوست و ناگزیر از تحمل عوارض آن است.