از نفسم شکایت دارم که مرا به بدی فرمان می دهد وبه سمت خطا پیش می راندم.ازنفسم شکایت دارم که به نافرمانی از تو حریص است و خشمت را بر می انگیزد. از نفسم شاکی ام که مرا به راههای نابودی کشانده   ودر مقابل توبه خواری هلاکم کرده است.

پر بهانه است… با آرزوهای بلند. در مقابل بدی بی تاب است وبه خوبی پشت می کند.

دنبال بازی وسرگرمی است ، پر از غفلت وفراموشی. تو به امروزم را به فردا می اندازد وسینه ام را از تشویش پر می کند.
خدایا از او به تو پناه می برم که هوسهایش در قلبم می چرخد وخواهشهایش رااجابت می کند. دوستی دنیا را پیش چشم ام زیبا جلوه می دهد و پرده ای می کشدمیان من و فرمانبرداری از تو.به تو پناه می برم از قلبم که وسوسه سیاهش کرده ورنگ تیرگی آن را آلوده است. پناه می برم به تو از چشم ام که از بیم تو اشک نمی ریزد وبه سمت هر چه خوش اش می آید می رود.

منبع : مناجات خمس عشره