خوشا جانی که جانانش حسین است

خوشا دردی که درمانش حسین است

بود فرمان روای کشور دل

خوشا ملکی که سلطانش  حسین است

به نامش دفتر عشق است مفتوح

خوشا آن دفتر که عنوانش حسین است

نبی را جان شیرین جز حسین نیست

ولی آرامش جانش حسین است

چه صحرایی است یارب وادی عشق

که تنها مرد میدانش حسین است

بگو اهریمنان کربلا را

که این صحرا سلیمانش حسین است

مؤید را چه غم باشد به محشر

که پوزش خواه عصیانش حسین است