| « صلوات مانع غیبت | ایمنی از فتنه های گمراه کننده » |
باز این چه شورش است که در خلق عالم است
باز این چه شورش است که در خلق عالم است
آفتاب محرم که بر میاید دل از عطش روضه های حسین (ع) پر پر میزند . سرخی بیرق بر بلندای گنبد
حسینی رنگ سیاه ماتم به خود میگیرد و تن شهر سیاه پوش ابیات مرثیه میشود:
باز این چه شورش است که در خلق عالم است
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است . محتشم کاشانی
سینه ها در محضر حسینیه ها آرام میگیرند و هر شب در سوگ ستاره ای از آسمان حسین(ع) خدایی میشوند
نخستین کس که در مدح تو شعری گفت آدم بود
شروع عشق و آغاز غزل شاید همان دم بود
نخستین اتفاق تلخ تر از تلخ در تاریخ
که پشت عرش را خم کرد یک ظهر محرم بود
حواست که هست؟
حسین (ع) را منتظرانش کشتند و اینک تویی و این زمانه آخر! این بقیة الله، این الطالب بدم المقتول بکربلا.
حواست که هست؟ محرم دگری آمد و صدای قافلهی عشق میآید …
مبادا در کوفه بمانی و فریاد هل من ناصر ینصرنی حسین را بیپاسخ بگذاری؛ حسین اکنون منتظر لبیک توست…
لبیک یا حسین (ع)
گاه
1.
حاج محمد می‌گوید:
آنان که رفتند، کاری حسینی کردند. آنان که ماندند باید کاری زینبی کنند، وگرنه یزیدی‌اند.
مهدوی می‌گوید:
آنان که رفتند، کاری حسینی کردند. آنان که ماندند باید کاری زینبی کنند، وگرنه یزیدی‌اند.
باز این چه شورش است که در جان واژه ها ست
شاعر شکست خورده طوفان واژه هاست
بی اختیار شد قلمش را رها گذاشت
دستی زغیب قافیه را کربلا گذاشت
یک بیت بعد ، واژه ی لب تشنه را گذاشت
تن را جدا گذاشت و سر را جدا گذاشت
حس کرد پا به پاش جهان گریه می کند
http://www.ghaderi110.blogfa.com/post-31.aspx
فرم در حال بارگذاری ...
ذکر ایام هفته
