س.:الف – آیا لقاح آزمایشگاهی در صورتی که اسپرم وتخمک از زن وشوهر شرعی باشد جایز است ؟

ب- برفرض جواز، آیا جایز است این کار توسط پزشکان اجنبی صورت بگیرد و آیا فرزندی که از این طریق به دنیا می آید ملحق به زن و وشوهری است که صاحب اسپرم وتخمک هستند؟

ج- بر فرض که عمل مذکور فی نفسه جایز نباشد ، آیا موردی که نجات زندگی زناشویی متوقف برآن باشد ، از حکم عدم جواز استثنا می شود؟

ج : الف – عمل مذکور فی نفسه اشکال ندارد. ولی واجب است از مقدمات حرام مانند لمس و نظر اجتناب شود.

ج: ب- کودکی که از این طریق متولد می شود ملحق به زن وشوهری است که صاحب اسپرم وتخمک هستند.

ج: ج- گفته شد که عمل مذکور فی نفسه جایز است.

س.1272 : گاهی بعضی از زوجها به علت عدم تخمگذاری در زن که وجود آن برای عمل لقاح ضروری است،مجبور به جدایی شده ویا به علت عدم امکان درمان بیما ری وبچه دار نشدن ، با مشکلات زناشویی و روحی مواجه می شوند ، آیا در این صورت جایز است که به روش علمی از تخمک گذاری زن دیگری برای انجام عمل لقاح با نطفه ی شوهر در خارج از رحم استفاده شود وسپس نطفه  لقاح یافته به رحم آن زن منتقل گرد د؟

ج: از بین بردن نطفه بعد از استقرار آن در رحم و همچنین سقط جنین در هیچ یک از مراحل بعدی جایز نیست.

س-1264: بعضی از زنها مبتلا به بیماریهای خونی بوده ودارای ژن معیوب می باشند ودر نتیجه ناقل بیماری به فرزندان خود هستند واحتمال این که فرزندان مبتلا به بیماریهای شدید باشند بسیار زیاد است  وچنین کودکانی از بدو تولد تا پایان عمر دائما  در وضع مشقت باری به سر خواهند برد. مثلا بیماران هموفیلی  همواره ممکن است با کوچکترین ضربه ای دچار خونریزی شدید منجر به فوت وفلج شوند. حال آیا با توجه به این تشخیص این بیماری در هفته های اول بارداری ممکن است آیا سقط جنین  در چنین مواردی جایز است؟

ج- اگر تشخیص بیماری در جنین قطعی است وداشتن ونگهداری از چنین فرزندی موجب حرج می باشد، در این صورت جایز است قبل از دمیده شدن وروح جنین را سقط کنند ولی بنا بر احتیاط دیه ی آن باید پرداخت شود.

س  1265 سقط جنین فی نفسه چه حکمی دارد؟ ودر صورتی که ادامه بارداری برای زندگی ما در ضرر داشته باشد حکم آن چیست ؟

ج : سقط جنین شرعا حرام ودر هیچ  حالتی جایز نیست مگر آنکه استمرار حاملگی برای حیات مادر خطرناک باشد که در این صورت سقط جنین قبل از ولوج روح اشکال ندارد ولی بعد از دمیدن ، حیات مادر وجنین هر دو را تهدید می کند ونجات زندگی طفل به هیچ وجه ممکن نباشد ولی نجات زندگی مادر به تنهایی با سقط جنین امکان داشته باشد.

ملحقات رساله

آیت الله گلپایگانی

مساله 64 : تلقیح زن جز با منی شوهر جایز نیست ، چه شوهر دار باشد یا بی شوهر. چه زن وشوهر بدان راضی باشند و چه نباشند ، وچه تلقیح به وسیله شوهر باشد یا دیگری.

مسئله 65 : اگر زنی با منی غیر شوهر خود تلقیح شود و آن زن باردار  شود وفرزندی به دنیا آورد ، در صورتی که این اتفاق اشتباهی رخ داده باشد ، بدین معنا که می خواستند او را با منی شوهرش تلقیح کنند، لیکن به معنای شخصی دیگری اشتباه شد ، در این فرض بی شک فرزند به صاحب منی ملحق  می گردد. حکم این مسئله مانند وطی به شبهه است. لیکن اگر این تلقیح آگاهانه   وعامدانه صورت گرفته باشد ، باز بعید نیست که فرزند به صاحب منی ملحق گردد وهمه احکام سب حتی ارث میان آنها ثابت گردد ، زیرا آنچه از ارث استثنا شده است ، فرزند زنا است واگر چه عملی که به انعقاد نطفه منجر شده حرام است.ولی این مسئله حکم زنا را ندارد. همچنین این فرزند در هر دو فرض به مادرش ملحق می گردد وهیچ فرقی میان او ودیگرفرزندانش نیست. در صورتی که زن نطفه شوهر خود را از طریق مساحقه ومانند آن ، به رحم زن دیگری منتقل کند و آن زن نیز باردار شود و فرزندی  به دنیا آورد ، فرزند به صاحب نطفه و زنی که او را به دنیا آورده است ملحق می گردد ، گرچه این عمل حرام است.

مسئله 66 : اگر تخمک زن  و اسپرم مرد گرفته وبارور شود ودر رحم مصنوعی گذاشته شود وفرزندی از این عمل به دنیا آید ، ظاهر آن است که به صاحب تخمک واسپرم ملحق می گردد ومیان او و آن دو همه احکام نسب حتی ا رث جاری می شود. البته اگر پیش از انجام یک تلقیح یکی از آن دو از دنیا برود فرزند از او ارث نمی برد.

مساله 67 : اگر تخمک بارور شده زنی در رحم زن دیگر گذاشته شود ودر آنجا رشد کند وفرزندی به دنیا آید ، ملحق ساختن فرزند به زن ا ول وجهی دارد گرچه نباید احتیاط گردد.

 مساله 68: تلقیح زن با  منی شوهرش جایز است البته اگر این کار مستلزم نگاه به جایی که دیدن آن حرام است ولمس قسمتی از بدن که لمس آن حرام است باشد جز شوهر جایز نیست کسی این کار را انجام دهد مگردر موارد ضرورت مانند اینکه بچه دار شدن برای او حرجی باشد هر چند از جهت سرزنش دیگران و راهی برای حامله شدن به جز این را ه نباشد. حکم فرزندی هم که از این تلقیح حاصل شود ، به هیچ تفاوتی حکم دیگر فرزندان آنها را دارد.