ارزش سرمایه عمر

در احوال يكي از مردان خدا مي‏نويسند كه در خانه خود قبر خود را كنده‏ بود و گاهي مي‏رفت و در آنجا مي‏خوابيد و بعد به خود چنين تلقين مي‏كرد كه‏ فرض مي‏كنيم من مرده ‏ام و التماس مي‏كنم كه مرا برگردانيد به دنيا تا گذشته از دست رفته را جبران كنم و از گناهان توبه كنم، عمل صالح بجا بياورم، و فرض مي‏كنم كه استثنائاً اين تقاضا و خواهش تنها در مورد من‏ پذيرفته شده و اجازه داده شده و به دنيا برگردم و عمل صالح انجام دهم.
به اين ترتيب آن مرد خداشناس به خود تلقين و موعظه مي‏كرد.

 آدمي نبايد اين قدر در غفلت بسر ببرد كه احتياج به چنين عمليات وحشت‏ آوري براي تذكر و بيداري خويش داشته باشد، بايد بيدارتر و هشيارتر از اينها باشد، بايد از اطوار زندگي خود يعني از اينكه مي‏بيند روزگار بدون‏ يك لحظه سكون و آرامش، او را مرحله به مرحله حركت داده، از كودكي به‏ جواني و از جواني به پيري آورده پند بگيرد، بايد به اين حقيقت پي ببرد كه جهان دستگاه مساعدي است براي كشت و زرع، و زارع، آن مي‏درود عاقبت‏ كار كه كشت:

خرما نتوان خورد از اين خار كه كشتيم
ديبا نتوان بافت از اين پشم كه رشتيم

بر لوح معاصي خط عذري نكشيديم
پهلوي كبائر حسناتي ننوشتيم

 منبع
حکمتهاواندرزها شهید مطهری (ره).
———————