آقاجان دلم گرفته. روز جمعه به هنگام غروب چنان نوحه ای در دلم به پا شده بود که تنها عزادارش اشک چشمان وغم دل بود وبس.

خدا خدا کردم تا نفسم ارام یابد . اشک، گوشه چشمانم می غلطید ومن که هرشب با اشک چشم صورتم را طهارت میدادم بار دیگر این هدیه نصیب قاب نگاهم گردیده بود.احساس کردم بار دیگر همانند روزهای قبل دستی بر سرم کشیدی . میدانی .این بار حق در د دل برای بندگانت چنان طعنه وزخمی بر پیکر م فرو کرد. به یادم افتاد که تنها تو پرده دار اسراری . ادعا ورسم خوبیت نشان دادن کار سهلی نبود همه از پس آن بر می آمدند،گره دل را به خیمه دعایی سپرده بودم که شبانگاهان با آن خو گرفته بودم ، به راستی چرا نقاب های ما زود برای هم کنار می رود وچهره های شیطانی صفت بعضی از انسانها حرمت آبرو را اززندگی دیگران با مکر وحیله می درند.. دلم به تو خوش است ، برایت همیشه دعا می کنم . فقط زود بیا واز نزدیک مرا بابرق چشمانت خوشحال ساز .به این کسانی که با اعمالشان نه تنها دل تورا به درد ، بلکه سینه سوخته هایی را برای عمری چشم منتظر قیامت میگذارندتا بینند که چگونه عدالت خدا را تجربه می کنند در صحرای محشر؟ اینک وقت ان است که کمی به خودمان بیاییم و گمنام عمل خویش باشیم در خوبیها وخطی برشعار بکشیم .آقاجان فقط بیا….
متن ادبی از دل شکسته ای ، مدرسه علمیه الزهرا گلدشت