ما زنده به لطف و رحمت زهرائیم
مامور برای خدمت زهرائیم
روزی که تمام خلق حیران هستند
ما منتظر شفاعت زهرائیم

جشن ميلاد بانوي آب و آيينه حضرت زهراي مرضيه (سلام الله عليها)
ويژه خواهران

پذیرش حوزه علمیه خواهران

? الزهرا سلام الله علیها گلدشت

از ۲۵ بهمن آغاز گردید

علاقمندان می توانند جهت ثبت نام با شماره ۴۲۲۳۵۱۱۰ _۴۲۲۳۵۰۱۰ داخلی ۲ تماس حاصل فرمایند.

بانشر حداکثری در ثواب معنوی آن شریک شوید.

ماه به نیمه خود رسیده بود که  دختر بدر الدجی قرص قمرش را به دامان گرفت. تلالؤ درخشان طفل، ماه را از حضور شرمگین کرد.بوی یاس، اتاق را آکنده بود. مرواریدهای اشک، از چشمان مرتضی غلطان شد و شوق واشتیاق بی حدش را تصویر کرد.سبط اکبر رسول الله قدم به زمین نهاده بود تا تفسیر انا اعطیناک الکوثر شود، تا از شیره ی جان بهترین زنان بهشتی بنوشد و سرور جوانان اهل بهشت شود.

فوج فوج فرشته بود که فرود می آمد و میلادش را سرسلامتی میداد. در این بین، جبرئیل منزل خانه ی وحی شد و سلام و تهنیت خدا را به رسول الله رساند و فرمود: به راستی که علی نزد تو به منزله ی هارون است به موسی، پس او را به نام پسر هارون نام بنه.آنگاه رسول خدا فرمود: نام پسر هارون چیست؟ فرمود: شبر، و باز فرمود: زبان من عربی است، جبرئیل فرمود: نامش را حسن بگذارید.

امام حسن(ع)، حُسن تمام و آیینه ی تمام نمای کرم و بخشندگی ست؛ اما خود در غربت و تنهایی ست.

همو که روی زانوان پیامبر نشست و از دوشش سواری گرفت، همو که در خانه ی مرتضی قد کشید و زیر کساء یمانی، همنشین اهل کساء شد. همو که سائل به درگاه خدا بود و اجابت کننده ی سائلان، به درگاه لطف و کرم خودش. همو که در کودکی، به انفاق اعضای خانواده اش، سه روز تمام، غذای خود را کریمانه به مسکین و یتیم و اسیر داد و تنها با آب افطار کرد، و در دیگر برهه های زندگی اش نیز، سه مرتبه دارایی های خود را با فقرا و مستمندان تقسیم نمود،  تا بدین وسیله، به آیندگان درس انفاق و کرم و بخشش و عطا دهد.

همو که هرشب، چهره ی چون مهتابش را می پوشاند و کیسه ی نان و خرما بر دوش، کوبه ی خانه ی یتیمان و مستمندان را  می کوبید.

سردار تنهایی که تنهایی اش را با صلح و سازش با معاویه فریاد زد. قهرمانی که صلح را چون خاری در چشم و استخوانی در گلو قبول کرد تا تاریخ برای همیشه بی وفایی فرمانده هان و سربازانش را به خاطر داشته باشد.

آری میلاد کریم اهل بیت است و سائلان به درگاهش بسیار.

یادتان باشد اگر نیازمندی پیش شما آمد و دست گدایی دراز کرد و شما نخواستید یا نداشتید که کمکش کنید، خانه‌ی حسن بن علی علیه السلام را نشانش دهید و بگویید:« من و دیوارهای مهربانی را رها کن. اینجا که بروی دست خالی بر نمی‌گردی، همان‌طور که هیچ کس دست خالی برنگشت»

* سياست از ديدگاه امام حسن(ع):

الإمام الحسن «ع»- سأله رجل عن السّياسة فقال: السّياسة أن ترعى حقوق اللَّه، و حقوق الأحياء، و حقوق الأموات. فأمّا حقوق اللَّه فأداء ما طلب و الاجتناب عمّا نهى. و أمّا حقوق الأحياء فهي أن تقوم بواجبك نحو إخوانك و لا تتأخّر عن خدمة امّتك، و أن تخلص لوليّ الأمر ما أخلص لأمّته، و ترفع عقيرتك في وجهه إذا حاد عن الطّريق السّوي. و أمّا حقوق الأموات فهي أن تذكر خيراتهم و تتغاضى عن مساوئهم، فإنّ لهم ربّا يحاسبهم

 مردى از امام مجتبى ـ ع ـ پرسيد: سياست چيست؟

فرمود: «سياست، رعايت حقوق خدا، مردم و اموات اين مردم است.

اما حق خداوند: انجام دادن فرائض (واجبات) و دورى كردن از آنچه ما را نهى كرده است. (محرّمات)

اما حقوق مردم: اين است كه وظيفه خود را نسبت به مردم انجام دهى و هرگز از خدمت به جامعه خود باز نمانى،  و تا زمانی که زمامدار با مردم رفتار شایسته ای دارد توهم به او وفادار باشی و اگر روزی از راه راست منحرف شد، با بستگان خود در مقابل او بایستی.

واما حقوق اموات: آن است كه خوبي هاى آنها را یاد کنی و از زشتي هايشان چشم بپوشی؛ زيرا رسیدگی به گناهان آنها بر عهده خداوند است. (الحیاه با ترجمه احمد آرام ج6ص 630 )

  *آداب سفره    

  قَالَ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ ع فِي الْمَائِدَةِ اثْنَتَا عَشْرَةَ خَصْلَةً يَجِبُ عَلَى كُلِّ مُسْلِمٍ أَنْ يَعْرِفَهَا أَرْبَعٌ مِنْهَا فَرْضٌ وَ أَرْبَعٌ مِنْهَا سُنَّةٌ وَ أَرْبَعٌ مِنْهَا تَأْدِيبٌ فَأَمَّا الْفَرْضُ فَالْمَعْرِفَةُ وَ الرِّضَا وَ التَّسْمِيَةُ وَ الشُّكْرُ وَ أَمَّا السُّنَّةُ فَالْوُضُوءُ قَبْلَ الطَّعَامِ وَ الْجُلُوسُ عَلَى الْجَانِبِ الْأَيْسَرِ وَ الْأَكْلُ بِثَلَاثِ أَصَابِعَ وَ لَعْقُ الْأَصَابِعِ وَ أَمَّا التَّأْدِيبُ فَالْأَكْلُ مِمَّا يَلِيكَ وَ تَصْغِيرُ اللُّقْمَةِ وَ الْمَضْغُ الشَّدِيدُ وَ قِلَّةُ النَّظَرِ فِي وُجُوهِ النَّاس

 امام حسن(عليه السّلام) فرمودند: سفره دوازده نکته دارد كه بر هر فرد مسلمان لازم است آنها را بشناسد. چهار نکته واجب است و چهار نکته مستحب و چهار ديگر از ادب.

  واجب: معرفت است (كه نعمت دهنده را بشناسد) و راضى بودن به نعمتى كه عطا فرموده است و شروع كردن با نام خدا

(گفتن بسم الله) و سپاسگزارى نمودن.

  مستحب: پيش از خوراك دست شستن و بر ران چپ نشستن و با سه انگشت غذا خوردن و انگشتان را ليسيدن است.

  ادب سفره: خوردن از آنچه در جلو تو است (و بجاى ديگر سفره دست درازى نكردن) و لقمه را كوچك برداشتن و لقمه را كاملا جويدن و کمتر نگاه کردن به چهره دیگران. (خصال ج2ص486 )

مروری بر زندگی حضرت خديجه كبري(س)

حضرت خديجه (س) شخصيتي‌ بزرگواري است كه 25 سال در بحراني ترين دوران صدر اسلام در كنار پيامبر بود،
ايشان بانويي بسيار شريف، ثروتمند، با آبرو و احترام و عزت در جامعه عرب جاهلي بوده است.
از زماني كه ايشان متوجه شخصيت پيامبر اكرم گردیدند، شيفته اين وجود مبارك شدند؛ كه اين خود نشانه باز و روشن بودن قلب و ضمير حضرت خديجه (س) است است.

شيفتگي ايشان به پيامبر به خاطر گرايش به حق و حق پرستي بوده است.

حضرت خدیجه(س) در ميان زنان، اولين كسي است كه در آن جامعه جهل و تاريكي و ظلالت كه فقط بت پرستي حاكم بود و دين حق، چندان موقعيتي نداشت، اسلام را پذیرفته و به پيامبر اكرم ايمان آورده و از حضرت حمايت مي كنند و از دين جديدي كه در آن جامعه تاريك پشتوانه اي نداشت كاملاً حمايت و سرمايه شان را در اين راه خرج مي كنند.
در شرح حال حضرت داريم كه هر امري كه از جانب پيامبر مي آمد ايشان اطاعت ميكرد و در مسئله ازدواجشان هم با اينكه حضرت خديجه ثروت و مكنت فراوانی داشتند؛ اما طبق مستندات، مهريه ایشان همان مهريه اي بود كه پيامبر براي همسران بعدي شان تعيين کردند كه يك مهريه متوسط و رايج در آن زمان بود.

پيامبر(ص) مي‌فرمايند: «خديجه اولين زني بود كه به من ايمان آورد و در زماني كه همه مرا ترك كردند، او ياري ام كرد»

پيامبر(ص) در حدیث ديگري در مورد حضرت خديجه فرمودند كه «چهار نفر از زنان هستند كه بهترين زنان بهشت هستند؛ حضرت خديجه، حضرت فاطمه، حضرت مريم و آسيه زن فرعون.»

در گزارشهاي تاريخي آمده كه وقتي حضرت خديجه - چند روز بعد از ابوطالب - از دنيا ميروند براي پيامبر واقعاً مصيبت و سختي بزرگي بود تا حدي كه آن سال را «عام الحزن» يعني سال اندوه ناميدند؛ زيرا پيامبر حامي و پشتيبان خود را از دست دادند.

از كرامات آن بانو، پذيرش ولايت اميرالمومنين علي(ع) است؛ اگرچه واقعه غدير خم و آيه مربوط به مسئله ولايت اميرالمؤمنين در سالهاي آخر رسالت پيامبر اكرم نازل شد و حضرت خديجه چند سال قبل از هجرت از دنيا رفتند، اما پيامبر اكرم در زمان حيات حضرت خديجه(س)، مسئله ولايت اميرالمؤمنين را – چنان كه نقلها روايت ميكند - به ايشان بیان مي كنند و این بانوی بزرگوار، ولايت اميرالمؤمنين را پذیرفته و با ولايت اميرالمؤمنين از اين دنيا مي روند، كما اينكه هنوز مكلف به اين پذيرش نبودند؛ اما از آنجايي كه حضرت خدیجه(س)، مطيع پيامبر و مطيع رهبرشان بودند و هر دستور پيامبر را قبول مي كردند، مسئله ولايت را هم كه هنوز در موردش آيه نيامده بود، پذيرفتند.

و الَّذینَ یَقُولُونَ رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّیَّاتِنا قُرَّةَ أَعْیُنٍ وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقینَ إِماماً

آنها کسانی هستند که می گویند: «پروردگارا از همسران و فرزندان ما، مایه روشنی چشم ما قرار ده و ما را پیشوای پرهیزگاران بنما».

توضیح و پیام ها

دهم ماه رمضان سالروز بانوی آفتاب، حضرت خدیجه سلام الله علیها است. وی نخستين زني بود که به پيامبر ايمان آورد و اولين بانويي بود که همراه امام علي عليه السلام با پيامبر به نماز ايستاد.

حاکم حسکانی: پیامبر در تفسیر این آیه فرمود: پس از نازل شدن این آیات از فرشته وحی پرسیدم: منظور از «ازواجنا» کیست؟ پاسخ داد: خدیجه علیها السلام است؛ و «ذریاتنا» فاطمه علیها السلام و دو نور دیده اش حسن و حسین علیهماالسلام هستند و در جمله «و اجعلنا للمتقین اماما» منظور حضرت علی علیه السلام است.

مرحوم «فیض کاشانی» در تاویل آیه می نویسد: «منظور از آن، مقام والای رسالت، قرآن شریف و یاور پیامبر خدیجه علیها السلام است.

و تفسیر علی بن ابراهیم قمی:«ازواجنا» در آیه حضرت خدیجه علیها السلام است.

حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها یکی از آن چهار زن برگزیده است. سرانجام حضرت خدیجه  در ماه رمضان رحلت نمود. پیامبر با ردای مبارکش وی را کفن کرد،سپس پیکر مطهرش را از خانه تشییع کردند و او را در منطقه «حجون» به خاک سپردند.

تفسیر علی بن ابراهیم قمی، ج 2، ص 117

- شواهد التنزیل، ج 1، ص 416

- طبقات الکبری، ج 8، ص 15.

سوره فرقان، آیه 74

بـوی تند شلاق­ها در هـوا می­پیچید و خـون، گونه ­های آسمان را تـر می­کند. شتـران لخت، بی محمل زنان و کودکان بازمانده را به دروازه­های شهری می­رسانند که بــوی تعفن خــودپرستی می­دهــد. این شهــر، دهان گشــوده رو بــه شعله ­های دوزخ!

 خــرابه­اش غـــریب کش اســـت.

شهـــری که دروازه­هایش را آذین بستـــه­اند برای اسارت اســـرا و غریبی­شـــان!

این شهر در خود آتـش پــرورش داده اســـت و ســـرزمین تیره بختـی­های زینب (ع) گشتــه است.

شهــر در غفلت فـــرو رفتــــه.

بـــام­هــای ایــن شهـــر گستاخنـــد.

ایــن جـــا رگبــار دشنـــام­های بی­شرمانــــه از دهــان­ها رها می­شــــود، حیـــــا از کوچـــه­ ها رخت بربستـــه است.

این شهـــر، شهــــر مصیبت­های پی در پی زینــب اســــت.

شهـــر مصیبــــت خرابــــه­ های حــــزن انگیز و انــــدوه چـــوب خیـــــزران بــــر لـــب و دنـــدان که قامــــت زینــــب را خمیـــد.

این شهر، شهر پلیدی­هاست که عشق را نه می­شناسد و نه آن را دوست دارد.

 *** دانلود نرم افزار اندورد اعمال ماه صفر

فرازی از دعای ابوحمزه:

فَوَ عِزَّتِكَ يا سَيدي لَوْ نَهَرْتَني ما بَرِحْتُ مِنْ بابِكَ وَلا كَفَفْتُ عَنْ تَمَلُّقِكَ لِمَا انْتَهي اِلَي مِنَالْمَعْرِفَةِ بِجوُدِكَ وَكَرَمِكَ ….

به عزتت قسم که هر چند مرا از درگاهت برانی، سوی دیگر نخواهم رفت و از تملّق و درخواستهای عاجزانه ام از تو دست بردار نیستم بخاطر شناختی که از بخشش و بزرگواریت بمن رسید.

اولش صبر و اصرار بنده به درگاه خدا بنظرم رسید ولی بعدش که کمی تامل کردم دیدم

که اگر خدا بر بنده اش قهر می کند از روی مهر است و غضب خدا از روی رحمت است

غضب، نه اینکه مخالفت بنده ضرری به خداوند زده بلکه از روی مهر و محبت لطف است مثل پدری که فرزندش کاری ناپسند انجام می دهد با اینکه به او لطف و محبت دارد بازهم بخاطر این کارش او را تنبیه می کند.

و این فقط رحمت خداوند است که بی نهایت است.

فرازی از دعای ابوحمزه:

فَلَوِ اطَّلَعَ الْيوْمَ عَلي ذَنْبي غَيرُكَ ما فَعَلْتُهُ…..

اگر غیر از تو در این روز کسی بر گناهان ما گواهی میشد، آن گناه را انجام نمی دادم…..

گنهکار در هنگام وسوسه نفس و انجام گناه  بخاطر اعتماد به عفو و بخشش خداوند دست به گناه می زند و این همان غروری است که دچار آن می شود که بخشش خداوند در کار است.

بلکه برعکس  باید بخاطر در محضر خداوند بودن حیا نماید و از گناه دوری کند.