آب آرزو نداشت به غیر از روان شدن         

دریا غمی نداشت مگر آسمان شدن     

می خواست بال و پر زدن از خویشتن قفس

چندان که تن رها شدن از خویش و جان شدن

 آهن به فکر تیغ شدن یود و برگزید  

 در رنجبونه های زمان امتحان شدن

 تاوان آشیانه به دوشی نوشته داشت

 همچون نسیم در چمن  گل چمان شدن

  باران من !گدایی هر قطره تو را

  باید نخست در صف دریا دلان شدن

  با خاک آرزمی قدح گشتن است و بس

  و آنگه برای جرعه ای از تو دهان شدن

منبع : اصفهان زیبا