دویدن بیاموز ،چون هر خیر را که بخواهی دور است و هر قدر که زود باشی دیر.

پرواز را یاد بگیر نه برای اینکه از زمین جدا باشی ،برای انکه به اندازه فاصله ی زمین تا اسمان گسترده شوی.

من راه رفتن را از یک سنگ آموختم،دویدن را از یک کرم خاکی و پرواز را از یک درخت.

بادها از رفتن به من چیزی نگفتن زیرا انقدر در حرکت بودن که رفتن را نمی شناختند .

پلنگان دویدن را یادم ندادند زیرا آنقدر دویده بودن که دویدن را از یاد برده بودند.

پرندگان نیز پرواز را به من نیا موختند زیرا چنان در پرواز خود قرق بودند که > را به فراموشی سپرده بودند.

اما سنگی که درد سکون کشیده بود رفتن را می شناخت

کرمی که در اشتیاق دویدن سوخته بود،دویدن را می فهمید       .

و درختی که پاهایش در گل بود از پرواز بسیار می دانست.

ان ها از حسرت به درد رسیده بودن واز درد به اشتیاق واز اشتیاق به معرفت.

صفحات: 1· 2