امام زمان حضرت مهدی(ع)فرموده اند:

همانا،کسی که در حقوق بردران دینی تو،حریم الهی را نگه دارد و حقوق مالی ای را که بر گردن دارد،به مستحقش برساند،از فتنه ای که،انسان را به راه باطل می کشاند،و از محنت های تاریک و گمراه کننده آن ایمن خواهد بود.و کسی که بخل ورزد و از نعمت هایی که خدا،به عاریت،در اختیاز او گذاشته است،به مستحقش ندهد،در دنیا و آخرت،زیانکار خواهد بود.

منبع:بحارالانوار،ج53،ص177،ح8

ابوالقاسم فِندِرسكي، معروف به ميرفندرسكي (ح 970-1050ق/1563-1640م)، حكيم و دانشمند دورة صفوي و از استادان بنام مكتب اصفهان پدران او از بزرگان سادات استراباد بودند و جدش ميرصدرالدين در ناحيه فندرسك از قراي استراباد صاحب املاكي بود و بعد از جلوس شاه‌عباس اول (966ق) به دربار او پيوست. پدرش ميرزابيك نيز در دستگاه شاه‌عباس خدمت مي‌كرد و مورد تكريم بود (افندي، 5/500؛ قمي، 3/35- 36).
ابوالقاسم در قصبه فندرسك زاده شد (نك‍: اوحدي، 151؛ افندي، 5/501-502) و ظاهراً مقدمات علوم را در همان نواحي فرا گرفت،‌ ولي بعداً براي تحصيل به اصفهان رفت و نزد علامه چلبي بيك تبريزي (د 1041) كه خود از شاگردان افضل‌الدين محمد تركه اصفهاني بود به تحصيل حكمت و علوم پرداخت (نك‍: اوحدي، 151، 168، 282).
وي سپس در همانجا به تدريس مشغول شد، ولي ظاهراً محيط فكري و علمي آن روزگار با روحية آزادي‌طلب و تقليدناپذير او سازگار نبود و او نيز چون استادش چلبي‌بيك تبريزي و بسياري ديگر از اهل علم و ادب و عرفان و هنر عازم هندوستان شد (نك‍: همو، 151؛ نصرآبادي، 153).

ادامه »

هنگام امدن جعفر به مدینه،پیامبر اکرم(ص)دوازده قدم به استقبال او رفت و فرمود:«نمی دانم به کدام یک از این دو خوشحال تر باشم؛به فتح خیبر یا به آمدن جعفر».

امام صادق می فرماید:«پیامبر اکرم به جعفر فرمود:«ای جعفر!آیا به تو نبخشم؟!آیا به تو عنایت نکنم؟!آیا به تو هدیه ندهم؟!»جعفر گفت:«بلی؛ای رسول خدا!»مردم پنداشتند پیامبر اکرم(ص) طلا و نقره به او خواهد داد؛از این رو منتظر بودند ببینند پیامبر اکرم(ص)چه هدیه ای به حعفر می دهد.آن گاه رسول خدا به او فرمود:«من چیزی به تو می بخشم که اگر هر روز آن را انجام دهی،برایت بهتر است از دنیا و هر آنچه در آن است»،سپس نماز جعفر را به او تعلیم فرمود.

منبع:بحارالانوار،؛ج39،ص24

امامزاده علی بن  جعفر(ع)
امامزاده علی بن جعفر مشهور به ” در بهشت ” در شرق شهر قم قرار دارد. بنا هشت وجهی با گنبد دو پوشش هرمی شكل ، به اوایل سده هشتم هـ . ق تعلق دارد كه در دوره قاجار ایوان و بیوتاتی بدان اضافه شد. این امامزاده مدفن ” علی بن جعفر ” فرزند امام صادق (ع) است . این بقعه پس از آستانه مقدسه بربقیه اماكن و مقابر استان قم از نظر تزیینات برتری دارد. یكی از مهم ترین عناصر تزیینات این بقعه هنر گچبری به كار رفته درآن است كه در زمره ی برجسته ترین آثار هنری سده هشتم وهم طراز بناهایی همچون ” گنبد علویان همدان ، ” مدرسه حیدریه ی قزوین” و ” بقعه پیربكران اصفهان ” محسوب می شود.

كاشی های كوكبی زرین فام ازاره بنا بالغ بر 94 پارچه با نقش های گیاهی ، حیوانی وانسانی و كتیبه هایی به خط نسخ شامل آیات قرآن ،  روایات مذهبی و ابیات فارسی ، از دیگر تزیینات منحصر به فرد این بقعه به حساب می آیند و بخش هایی از آنها ، امروزه زینت بخش بسیاری از موزه های ایران وجهان است.

محراب زرین فام بنا كه در طاق نمای جنوبی بقعه قرار داشت و به دستور ” یوسف بن علی بن محمد بن ابن طاهر” آخرین فرد از خاندان ابی طاهر به سال 734 هـ . ق ساخته شده بود ، یكی دیگر از آثارهنری این بقعه است . این محراب امروزه زینت بخش موزه ی دوران اسلامی درموزه ملی ایران است.

داستان اول:

کشاورزی الاغ پیری داشت که یک روز اتفاقی به درون یک چاه بدون آب افتاد.

کشاورز هر چه سعی کرد نتوانست الاغ را از درون چاه بیرون بیاورد .

صفحات: 1· 2

از رسول خدا(ص)پرسیدند:یا رسول الله!خبر ده ما را که خداوند بیت المعمور را از چه آفریده است و صفت آن چگونه است؟حضرت فرمودند: بیت المعمور خانه ای در آسمان چهارم است و خدای منان آن

ادامه »

در یکی از مجامع معتبر از کتاب امالی نقل کرده که:روزی رسول خدا(ص)در سایه نخلی نشسته بود که حضرت علی (ع)نیز به خدمت آن حضرت رسید.در همین هنگام زنبوری آمد

ادامه »

امام باقر(ع)فرمود:سه چیز،پشت آدمی را می شکند،کسی که عمل نیک خود را بزرگ بشمرد و کسی که گناههان خویش را فراموش کند وآن کس که استبداد رای داشته باشد.

منبع:وسایل الشیعه،ج1،ص72

کسانی که اعمال خود را بزرگ می شمرند،مسلما به همان قانع می شوند و همین طرز فکر،سدی برابر  تکامل و پیشرفت آن ها ایجاد می کند.آن ها که گناه خویش را فراموش کنند،به جای جبران آن ها هر روز گناه تازه ای آلوده می شوند و یکباره سقوط خواهند کرد.و آن ها که تنها به فکر خود تکیه می کنند،از پشتوانه افکار عمومی و عقول دانش های فراوان دیگران محروم می مانند.لغزش ها پشت سر هم دامن آن ها را می گیرد و بالاخره پشت آن ها زیر بار انبوه مشکلات،خواهد شکست.

مورخان تاریخ اسلام؛ سالروز نزول سوره مبارکه «هل اتی» - و یا‌‌ سوره مبارکه «انسان» - در شأن حضرت امیرالمؤمنین امام علی علیه‏السلام و اهل بیت عظیم‏الشأن پیامبر اکرم صلی‏الله علیه و آله و سلم به‏واسطه اطعام مسکین، یتیم و اسیر را در تاریخ بیست و پنجم ذیحجه ذکر نموده‌اند.

صفحات: 1· 2

اشاره

روز بیست و چهارم ذی الحجه در تاریخ اسلام، روزی بسیار مهم و سرنوشت ساز است، روزی است که بر اثر یک حادثه کوچک، ولی بسیار عظیم و دارای اهمیت، یکی از آیات الهی بر پیامبر صلی الله علیه و آله نازل شد. در اثر نزول همین آیه، پیامبر صلی الله علیه و آله پرده از یک مسئله بسیار مهم برداشت و جریان خاتم بخشی علی علیه السلام را به اطلاع مردم رساند.

آیه ای که نازل شد، آیه ولایت بود و خبر مهم، اعلام ولایت و جانشینی امیرمؤمنان علیه السلام بود، که پیامبر صلی الله علیه و آله از سوی پروردگار، از این واقعیت خبر داد و پرده برداشت.
خاتم بخشی امیرمؤمنان علیه السلام

«انما ولیکم الله و رسوله و الذین آمنوا الذین یقیمون الصلاة و یؤتون الزکاة و هم راکعون»(1)؛ ولیّ شما تنها خدا و پیامبر اوست و کسانی که ایمان آورده اند ؛ همان کسانی که نماز را بر پا می دارند و در حال رکوع، زکات می دهند.

از سدّی، مجاهد، حسن، اعمش، عتبة بن ابی حکیم، غالب بن عبد الله، قیس بن الربیع، عبایة بن الربعی، ابن عباس، ابوذر، عبید الله بن عمر بن علی بن ابی طالب، انس، عمار، عبد الله بن سلام و جابر بن عبد الله انصاری چنین روایت کرده اند که: روزی گدایی به مسجد پیامبر آمد و از مردم تقاضای کمک کرد، امّا هر چه درخواست کرد، کسی به او کمک نکرد. او که از کمک مردم مایوس گشته بود، رو به سوی آسمان کرد و اظهار داشت: خدایا! من به مسجد پیامبرت آمدم و از مردم تقاضای کمک کردم، امّا کسی به من کمک نکرد. امیرمؤمنان علیه السلام با دست خود به او اشاره نمود. او نیز به طرف علی علیه السلام رفته و انگشتر را از دست آن حضرت بیرون آورد و از مسجد خارج شد. این جا بود که آیه ولایت توسط جبرئیل بر پیامبر صلی الله علیه و آله نازل شد. پیامبر صلی الله علیه و آله برای پیدا کردن مصداق واقعی آیه شریفه، با جمعی از یاران خود به مسجد آمد. آن ها گدایی را دیدند که از درب مسجد بیرون می آید.

حضرت محمد صلی الله علیه و آله به او فرمود: آیا کسی چیزی به تو داد؟ گدا گفت: آری. آن حضرت پرسید: چه چیزی داد؟ فقیر گفت: این انگشتر را. آن حضرت فرمود: چه کسی این را به تو داد؟ گدا گفت: آن که در حال نماز است. و به امیرمؤمنان علیه السلام اشاره کرد. آن حضرت فرمود: در چه حالتی بود؟ گدا گفت: در حال رکوع.

پیامبر صلی الله علیه و آله که می دید نشانه های آیه، به خوبی بر علیّ بن ابی طالب علیه السلام انطباق پیدا کرده است، بی درنگ تکبیر گفت و اهل مسجد به دنبال تکبیر پیامبر، تکبیر گفتند.

حسان بن ثابت (شاعر معروف زمان پیامبر) که شاهد گفتار و خوشحالی پیامبر صلی الله علیه و آله بود، بلافاصله این صحنه را در چند بیت به نظم در آورد. ترجمه اشعار او چنین است:

ای ابا الحسن! جان من و جان هر آن که دیر یا زود به هدایت و ایمان روی می آورد، به فدای تو باد! این تویی که در حال رکوع زکات خود را پرداختی. ای بهترین رکوع کننده! جان ها فدایت باد. خداوند در باره تو بهترین نوع ولایت را نازل کرد و آن را در کتاب آسمانی ثبت گردانید.

منبع:http://www.hawzah.net