تسلیت باد سالروز شهادت امامِ لحظه های مناجات سبز صحیفه عشق و عرفان!

اعمال روز مباهله:

روز بیست وچهارم ذیحجه بنابر مشهور روزی است که مباهله حضرت رسول با مسیحیان نجران در آن اتفاق افتاده است و نیز در این روز بود که حضرت امیرالمؤمنین در حال رکوع انگشتر خود را به سائل داد و آیه «انما ولیّکم الله» در شأن او نازل شد.

در این روز چند عمل وارد شده است:

اول: غسل؛

دوم: روزه؛

سوم: دو رکعت نماز و آن مثل روز عید غدیر است در وقت و کیفیت و ثواب؛

چهارم: خواندن دعای مباهله که شبیه به دعای سحر ماه رمضان است؛

پنجم: بخواند دعایی را که شیخ و سید روایت کرده اند

بعد از دو رکعت نماز و هفتاد مرتبه استغفار و اول آن «الحمدلله رب العالمین» است

و شایسته است در این روز تصدق بر فقرا به جهت تأسی به مولا امیرالمؤمنین و زیارت کردن او و بهتر از همه زیارت ها در این باب زیارت جامعه است
***************************

 نماز روز مباهله قبل از ظهر

 مرحوم شیخ حرّ عاملی در «وسائل الشّیعه»، نماز روز مباهله را به نقل از مرحوم شیخ طوسی در «مصباح المتهجّد» نقل می کند:

رُوِیَ عَنِ الصَّادِقِ علیه السلام أَنَّهُ قَالَ:
مَنْ صَلَّى فِي هَذَا الْيَوْمِ يَعْنِي الرَّابِعَ وَ الْعِشْرِينَ مِنْ ذِي الْحِجَّةِ رَكْعَتَيْنِ قَبْلَ الزَّوَالِ بِنِصْفِ سَاعَةٍ شُكْراً لِلَّهِ عَلَى مَا مَنَّ بِهِ عَلَيْهِ وَ خَصَّهُ بِهِ،
يَقْرَأُ فِي كُلِّ رَكْعَةٍ أُمَّ الْكِتَابِ مَرَّةً وَاحِدَةً
وَ عَشْرَ مَرَّاتٍ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ،
وَ عَشْرَ مَرَّاتٍ آيَةَ الْكُرْسِيِّ إِلَى قَوْلِهِ هُمْ فِيها خالِدُونَ،
وَ عَشْرَ مَرَّاتٍ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ ؛

عَدَلَتْ عِنْدَ اللَّهِ مِائَةَ أَلْفِ حَجَّةٍ وَ مِائَةَ أَلْفِ عُمْرَةٍ،
وَ لَمْ يَسْأَلِ اللَّهَ حَاجَةً مِنْ حَوَائِجِ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ إِلَّا قَضَاهَا لَهُ كَائِنَةً مَا كَانَتْ إِنْ شَاءَ اللَّهُ.

 (وسائل ‏الشيعة، ج8، ص171-172 به نقل از مصباح المتهجد)

 از حضرت صادق علیه السلام روایت شده است :
هرکس در روز بیست و چهارم ذی الحجّۀ، به جهت شکر خداوند از نعمتی که به امیرالمؤمنین علیه السلام ارزانی داشته و به او اختصاص داده است،
نیم ساعت قبل از ظهر، 2 رکعت نماز بخواند ؛
در هر رکعت یک بار سوره حمد،
10 بار سوره توحید،
10 بار آیۀ الکرسی تا «هُمْ فِيها خالِدُونَ»،
و 10 بار سوره قدر ؛
 عمل او نزد خداوند معادل صد هزار حجّ و صد هزار عمره می باشد.
چنین فردی حاجتی از حوائج دنیا و آخرت را از خداوند درخواست نمی کند، هر حاجتی که باشد، مگر آن که خداوند، اگر بخواهد، آن را برآورده می سازد.

 آیة الکرسی مطابق با روایت فوق، عبارت است از:

«اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ، لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ، لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ، مَنْ ذَا الَّذي يَشْفَعُ عِنْدَهُُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ، يَعْلَمُ ما بَيْنَ أَيْديهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ، وَ لا يُحيطُونَ بِشَيْ‏ءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِما شاءَ، وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ، وَ لا يَؤُدُهُ حِفْظُهُما، وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْعَظيم، لا إِكْراهَ فِي الدِّينِ، قَدْ تَبَيَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَيِّ، فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ استَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقى‏ لاَ انْفِصامَ لَها، وَ اللَّهُ سَميعٌ عَليمٌ، اللَّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنُوا، يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ، وَ الَّذينَ كَفَرُوا أَوْلِياؤُهُمُ الطَّاغُوتُ، يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُماتِ، أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فيها خالِدون .

 به نیت تعجیل در فرج امام زمان علیه السلام بخوانید و ثوابش را به مولایتان هدیه کنید تا لایق بیشترین محبت ها از ناحیه امامتان گردید !

 اللهم عجل لولیک الفرج

مفاتیح الجنان.

« يا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِأَزْواجِکَ وَ بَناتِکَ وَ نِساءِ الْمُؤْمِنينَ يُدْنينَ عَلَيْهِنَّ مِنْ جَلاَبِيبِهِنَّ ذلِکَ أَدْني أَنْ يُعْرَفْنَ فَلا يُؤْذَيْنَ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحيماً » (ای پیامبر، به زنان و دخترانت و نیز به زنان مومنین بگو خود را بپوشانند تا شناخته نشوند و مورد اذیت قرار نگیرند. و خداوند بخشنده مهربان است.

آیه ۵۹ سوره احزاب

ترویج و حمایت از بی بندوباری و مقابله با حجاب و عفاف یکی از مهمترین محورهای هجمه فرهنگی جبهه استکبار در مواجهه با نظام اسلامی ایران بوده است.تغییر سبک زندگی زنان ایرانی در موضوع عفاف و حجاب و تبدیل آن به نکات مطرح شده در شبکه های ماهواره ای غربی تلاشی

گسیختگی نهاد خانواده اصیل ایرانی و سست شدن پایه های اعتقادی خانواده مسلمان می شود.

عفاف و حجاب در عصر مدرن تنها یک نوع پوشش نیست بلکه اندیشه و رویکردی است که بشریت به آن نیازمند است، مسئله ای که در جامعه امروز مختص زنان نیست.

متاسفانه مدتی است که دشمن در یک شبیخون فرهنگی عفت عمومی را در جامعه اسلامی نشانه رفته و برخی افراد و جریان ها با کمرنگ دانستن این مسئله، آن را موضوعی شخصی و اختیاری قلمداد می کنند در حالی که آیات متعدد قرآن کریم در خصوص وظایف مردان و زنان برای حفظ عفت عمومی در جامعه اسلامی تاکید داشته و اگر در این راستا تدبیری اساسی اندیشیده نشود بی شک اثرات جبران ناپذیری را بر جای می گذارد.

ما زنان ولایتمدار طلبه همزمان با سالروز حجاب و عفاف برای ترویج این مهم همچون امام خویش بر این باوریم که مساله حجاب، یک مساله ارزشی و اجتماعی است، چنانکه رهبر فرزانه انقلاب می فرمایند؛«از دیدگاه اسلام حفظ عفت و پاکدامنی زنان نقش تعیین کننده ای در سالم سازی جامعه اسلامی دارد و حتی حفظ جایگاه و منزلت زن به حفظ حجاب و عفت او بر می گردد.

در نقطه مقابل یکی از راه های اساسی دشمن جهت ضربه زدن به اسلام و نظام جمهوری اسلامی، ترویج و حمایت از بی بند و باری و مقابله با حجاب و عفاف است». حفظ حجاب به زن کمک می کند تا بتواند به آن رتبه متعالی خود برسد و گرفتار دام های رنگارنگی که بر سر راهش پهن کرده اند، نشود.

ما زنان ولایت مدار از دولت محترم، مسئولان ذی ربط، سازمان های فرهنگی، رسانه ای، دستگاه های تربیتی و ارشادی می خواهیم برای شناساندن عمق و محتوای حجاب و عفاف، برنامه ریزی و از نفوذ فرهنگ مبتذل غرب پیشگیری کنند تا جوانان پاک انقلابی ما بتوانند در کمال آرامش روحی و جسمی، اجتماع را به محیط کار و تلاش تبدیل و از سلامت روانی و اخلاقی جامعه برخوردار است.

از همه زنان آزاد اندیش فرهیخته دعوت می کنیم که با درک جایگاه جهانی کشورمان الگویی شایسته از اخلاق و عفت در جهان به ویژه جهان اسلام به نمایش بگذارند و با رعایت پوشش در خور و شایسته زن مسلمان ایرانی توطئه های فرهنگی دشمن را خنثی کنند.

والسلام علی من اتبع الهدی

 رهبرانقلاب: حجاب، به هیچ وجه مانع فعالیت سیاسی و اجتماعی و علمی نیست. عده‌ای تعجب میکنند خانمی در سطح بالای علمی وجود داشته باشد که خودش را با تعالیم اسلامی و حجاب منطبق کند.

در چهاردهم تیر سال 1361، اتومبیل هیات نمایندگی دیپلماتیك كشورمان حین ورود به شهر بیروت و در هنگام عبور از پست ایست و بازرسی،‌مزدوران حزب فالانژ اتومبیل را متوقف و چهار سرنشین خودرو مزبور به رغم مصونیت دیپلماتیك – توسط آدم‌ربایان دست‌نشانده رژیم تروریستی تل‌آویو به گروگان گرفته شده و پس از شكنجه و بازجویی، به نظامیان اسرائیلی تحویل داده شدند ‌كه از سرنوشت آنان تاكنون اطلاعی در دست نیست. درحالی كه همرزمان آن مهاجر الي‌الله، مشتاقانه چشم به راه هستند تا خبری از او و همرزمانش برسد… یكی از این چهار تن، سردار سرلشكر پاسدار جاویداثر حاج احمد متوسلیان بود.

احمد متوسلیان در سال 1332 هجری شمسی و در یكی از محلات جنوب شهر تهران به دنیا آمد. دوران تحصیل ابتدایی خود را در دبستان اسلامی «مصطفوی» به پایان برد. ضمن تحصیل، به پدرش كه در بازار به شغل شیرینی فروشی اشتغال داشت، كمك مي‌كرد. احمد در همان سال های نوجوانی با شركت فعال در هیات‌های مذهبی و كلاسهای قرآن در مساجد جنوب شهر، از ظلم و جنایات رژیم منحوس پهلوی آگاه شد و با سن و سال كمی كه داشت، قدم به میدان مبارزه با طاغوت گذاشت.

پس از پایان دوره ابتدایی، در هنرستان صنعتی، شبانه به تحصیل ادامه داد و در سال 1351 موفق به اخذ دیپلم شد. سپس به خدمت سربازی اعزام شد و در شیراز دوره تخصصی تانك را گذراند و پس از آن، به سرپل ذهاب اعزام شد.

او در دوران سربازی، فردی مذهبی و مومن بود و در بحث‌ها، مخالفت خود را با رژیم ستمشاهی بیان مي‌كرد. پس از اتمام خدمت سربازی، در یك شركت تاسیساتی خصوصی استخدام شد و بعد از چند ماه، به خرم‌آباد منتقل شد و به فعالیت‌های سیاسی- تبلیغی خود ادامه داد تا اینكه پس از مدت‌ها تعقیب و گریز، در سال 1354 توسط اكیپی از كمیته مشترك ضدخرابكاری ساواك دستگیر و روانه زندان شد و مدت پنج ماه را در زندان مخوف فلك‌الافلاك خرم‌آباد در سلولی انفرادی گذراند.

به روایت همرزمانش، با وجود تحمل شكنجه‌های جسمی و روحی فراوان، حسرت شنیدن یك آخ را هم بر دل سیاه مزدوران ساواك گذاشت تا اینكه او را به بند عمومی منتقل كردند و حدود نه ماه را نیز در آنجا گذراند و با بالاگرفتن موج انقلاب اسلامی از زندان آزاد شد و به آغوش ملت بازگشت.

پس از آزادی، در شروع قیام‌های خونین قم و تبریز در سال 1356، نقش رابط و هماهنگ كننده تظاهرات را در محلات جنوبی تهران عهده‌دار شد و رابطه‌ای تنگاتنگ با حركت‌های مكتبی محافل دانشجویی و روحانیت مبارز تهران داشت.

با شدت یافتن روند نهضت اسلامی و رویارویی مردم با مزدوران طاغوت، بارها تا پای شهادت پیش رفت و در روزهای 21 و 22 بهمن ماه 1357 تلاش و ایثار چشمگیری از خود نشان داد.

با پیروزی معجزه آسای انقلاب اسلامی، مسئولیت تشكیل كمیته انقلاب اسلامی محل خویش را عهده‌دار شد. پس از شكل‌گیری سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به این ارگان پیوست و دوشادوش سایر همرزمانش با حداقل امكانات موجود به سازماندهی نیروها همت گماشت.

پس از شروع قائله كردستان در اسفندماه سال 1357 به همراه 66 تن از همرزمانش داوطلبانه عازم بوكان شد و به دلیل ابتكار عمل هوشیارانه و فرماندهی قاطع خود توانست كلیه اشرار مسلح را متواری كند و منطقه را از لوث وجود ضدانقلابیون كه در راس آنها دمكرات ها قرار داشتند، پاكسازی كند. او پس از تثبیت مواضع نیروهای انقلاب در بوكان، به شهرهای سقز و بانه رفت.

در ابتدای ورود به شهر بانه، به تلافی كمین ناجوانمردانه‌ای كه ضدانقلابیون به نیروهای ستون ارتش زده بودند، طی یك عملیات دقیق ضدكمین خسارات سنگینی به آنان وارد آورد كه در این نبرد، 400 اسیر و 200 كشته از ضدانقلاب برجای ماند.

پس از آن به همراه گروهی از رزمندگان از جمله معاون خود (شهید محمد توسلی) برای فتح سنندج راهی این شهر شد. ستون تحت فرماندهی او از سمت راست شهر، حلقه محاصره ضدانقلاب را در هم شكست و به همراه سرداران رشیدی چون «محمد بروجردی» و «اصغر وصالی»، سنندج را آزاد كرد و كمر تجزیه‌طلبان را شكست.

در زمستان سال 1358 به او ماموریت داده شد تا جاده پاوه – كرمانشاه را كه در تصرف ضدانقلاب بود، آزاد كند. عملیات با فرماندهی او و همكاری سپاه پاوه شروع و با موفقیت كامل به انجام رسید و متوسلیان به همراه سایر برادران وارد شهر پاوه شدند. پس از مدتی، با حكم شهید بروجردی، به فرماندهی سپاه پاوه منصوب شد.

اوایل خرداد 1359 ماموریت آزادسازی شهرستان مریوان كه در تصرف گروهك های محارب بود، به وی محول شد. تسلط ضد انقلاب در مریوان به گونه‌ای بود كه از پادگان این شهر مي‌توانستند افرادی را كه در سطح شهر تردد مي‌كردند، شمارش كنند. به همین دلیل، به محض نشستن هلي‌كوپتر در محوطه باند فرود، حاج احمد و همراهانش زیر آتش همه‌جانبه دشمن قرار مي‌گیرند.

حاج احمد پس از ورود به شهر و سازماندهی نیروها، با یورشی سهمگین و برق‌آسا توانست شهر مریوان و مناطق اطراف آن را از لوث وجود گروهك‌ها پاك كرده و در این شهر استقرار یابد. از همین زمان بود كه مسئولیت فرماندهی سپاه مریوان به عهده ایشان گذاشته شد و بلافاصله به اتفاق شهدای بزرگواری چون حاج عباس كریمی، سید محمدرضا دستواره، رضا چراغی، حسین قوجه‌ای، حسین زمانی، محسن نورانی و علیرضا ناهیدی به پاكسازی مواضع مزدوران استكبار اعم از كومله، دموكرات و رزگاری پرداخت.

ترس و وحشتی كه از او بر دل سیاه ضدانقلابیون نشسته بود، به حدی بود كه به قول یكی از همرزمانش، هر وقت به ضدانقلاب خبر مي‌رسید كه حاج احمد قصد حمله به آنها را دارد، قوای ضدانقلاب، فرار را بر قرار ترجیح مي‌دادند و مانند روباه از معركه مي‌گریختند.

آزادسازی ارتفاعات دزلی مشرف بر شهر پنجوین عراق كه در حكم سرپل نفوذ عناصر ضدانقلاب به خاك ایران اسلامی بود، را باید از دیگر دستاوردهای مهارت رزمی قاطعانه حاج احمد و گروه اندك همرزمش در كردستان دانست. جالب آنكه بني‌صدر ملعون به شدت از هرگونه امدادرسانی لجستیكی به نیروهای سپاه در كردستان (از جمله مریوان) خودداری مي‌كرد و حتی دستور اكید و مكتوب داده بود تا به سپاه مریوان حتی یك فشنگ هم تحویل داده نشود و بدین گونه حاج احمد در چنین وضع دشواری به نبرد مظلومانه سرگرم بود.

پس از حذف باند بني‌صدر از دستگاه اجرایی كشور – در دی ماه 1360 و در شب 27 رجب، مصادف با بعثت حضرت رسول اكرم(ص) – عملیات سرنوشت ‌ساز محمدرسول‌الله(ص) از دو محور مریوان و پاوه بر روی منطقه خرمال توسط حاج احمد و شهید حاج همت رهبری شد كه در این محور، رزمندگان اسلام به مرزهای بین‌المللی رسیدند. این عملیات در حقیقت سنگ بنای تاسیس تیپ 27 حضرت رسول(ص) به شمار مي‌رود.

حاج احمد در سال 1360 پس از بازگشت از مراسم حج، ماموریت یافت تا رزم بي‌امان خود را در جبهه‌های جنوب ادامه دهد. او از طرف سردار فرماندهی كل سپاه مامور شد با به كارگیری برادران سپاه مریوان و پاوه تیپ محمدرسول‌الله(ص) – كه بعدها به لشكر تبدیل شد– را تشكیل دهد و فرماندهی تیپ مذكور را نیز خود به عهده گیرد. بدین ترتیب به فاصله كوتاهی حاج احمد و سایر سرداران نامی كردستان در معیت شهید بروجردی راهی جبهه‌های جنوب شدند تا تدابیر نوین دفاعی كشور، نظام فرهنگی یگان‌های رزمی منظم و مكانیزه سپاه در جنوب را سامان بخشیده و آزادسازی مناطق اشغالی خوزستان را سرعت بخشند.

رزمندگان تیپ 27 محمدرسول‌الله(ص) برای ورود به مصاف فتح‌المبین پس از طی یك دوره فشرده آموزشی توسط حاج احمد، خود را آماده كردند و در شب دوم فروردین ماه سال 1360 در محور دشت عباس (چنانه) وارد عرصه پیكار شدند و در این نبرد پیروزمند نقش اساسی ایفا كردند.

پس از مدتی، زمینه اجرای عملیات بیت‌المقدس در دستور كار یگان‌های رزمی قرار گرفت. حاج احمد علاوه بر مسئولیت خطیر فرماندهی تیپ، در تمامی ماموریت‌های شناسایی شركت داشت و با نفوذ به قلب مواضع دشمن از نزدیك راهكارهای مناسب عملیات را شناسایی مي‌كرد.

در شب دهم اردیبهشت ماه سال 1361 عملیات بیت‌المقدس آغاز شد و رزمندگان اسلام به فرماندهی حاج احمد از دو محور به مواضع دشمن یورش بردند. نقطه آغاز عملیات، منطقه دارخوین به سمت جاده اهواز – خرمشهر بود كه با عبور نیروها از رود متلاطم كارون به سمت دژ مارد جهت‌دهی شده بود. با وجود حجم سنگین آتش كور و بي‌وقفه یگان‌های توپخانه ارتش بعث عراق، رزمندگان اسلام توانستند نیروهای دشمن را در این محورها زمین‌گیر و كلیه پاتك های آنها را دفع كنند.

یكی از فرماندهان عملیاتی جنگ در مورد نقش حساس متوسلیان در عملیات بیت‌المقدس مي‌گوید:

اگر فرماندهی قاطع و عمل به موقع در بعد از ظهر روز اول عملیات بیت‌المقدس روی جاده اهواز – خرمشهر حاج احمد نبود، عملیات به مشكلات زیادی برخورد مي‌كرد. او در همان‌جا اسلحه كلاشینكف خود را به دست گرفت و تا مرز شهادت ایستادگی كرد و رزمندگان نیز با تأسی به او مقاومت بسیاری از خود نشان دادند كه در نهایت جاده اهواز – خرمشهر حفظ شد.

او به رغم جراحت وخیمی كه از ناحیه پا داشت حاضر به ترك میدان نبرد نشد و با صلابت و اقتدار تمام از دژهای مستحكم و میادین متعدد مین، نیروهایش را عبور داد و در نهایت ساعت 11 صبح روز سوم خردادماه سال 1361 رزم‌آوران تیپ 27 حضرت رسول(ص) با جلوداری سردار حاج احمد متوسلیان در كنار سایر یگانهای سپاه به خاك مطهر خرمشهر قدم نهادند.

حاج‌احمد در عصر همان روز طی سخنان كوتاهی خطاب به دریادلان بسیجی در برابر مسجد جامع خرمشهر چنین گفت: همه عزیزان ما كه تا امروز در خوزستان غوطه‌ور شده و به شهادت رسیده‌اند، برای حفظ اسلام عزیز بوده است، هرچند داغ فراقشان جگر ما را سوزاند، اما خدا را شكر كه بالاخره توانستیم امروز با آزادی خرمشهر قلب اماممان را شاد كنیم.

در پی آزادسازی خرمشهر، حاج‌احمد در معیت سایر سرداران فتح خرمشهر به محضر فرمانده كل قوا حضرت امام خمینی(ره) مشرف شدند. در آن دیدار، حضرت امام خمینی(ره) این سرداران دلاور، به ویژه حاج احمد را به گرمی مورد تفقد خاص خویش قرار دادند.

هنوز طعم شیرین فتح خرمشهر را در ذائقه‌اش احساس مي‌كرد كه خبر تلخ تهاجم ارتش صهیونیستی به خاك لبنان را شنید.

او در اواخر خرداد سال 1361 طی ماموریتی به همراه یك هیات عالي‌رتبه دیپلماتیك از مسئولین سیاسی – نظامی كشورمان راهی سوریه شد تا راه‌های مساعدت به مردم مظلوم و بي‌دفاع لبنان را بررسی كند.

آگاهی و شناخت بالای حاج احمد در مسائل سیاسی – اجتماعی از جمله خصوصیات بارز این سردار بزرگوار بود. در تدبیر و تصمیم‌گیری هایش دقت‌نظر داشت. ضمن قاطعیت در كار، بر دل ها فرماندهی مي‌كرد و همواره در بطن مشكلات حضور داشت. به همین دلیل، در سخت‌ترین شرایط،‌كسی او را تنها نمي‌گذاشت. امكاناتی را بیشتر از نیروهای تحت امر خود، به خدمت نمي‌گرفت. به رغم برخورد قاطعانه در امر فرماندهی،‌ از عاطفه بالایی برخوردار بود. علاوه بر فرماندهی، در كارهای جمعی مانند ساختن سنگر، نظافت محیط، شستن ظروف و … با پرسنل تحت امر همراهی مي‌كرد. علاقه به مطالعه و بحث پیرامون اخبار و رویدادها، از خصوصیات دیگر او بود. در مواقع مقتضی در جمع صمیمی همرزمانش پیرامون مسائل اعتقادی بحث مي‌كرد.

حاج احمد نسبت به شهدا و خانواده‌های محترمشان احترام خاصی قایل بود و در هر فرصتی به مزار شهدا مي‌رفت و برای رسیدگی به معضلات و حوائج خانواده‌های این عزیزان تلاش مي‌كرد و در غم فراق همرزمانش مي‌سوخت.

نقل مي‌كنند: هنگامی كه بر مزار شهید جهان‌آراء حاضر مي‌شد، آن‌چنان از خود بي‌خود مي‌شد كه تا ساعت‌ها بي‌وقفه اشك مي‌ریخت و با روح بلند او نجوا مي‌كرد.

برادر دیگری نقل مي‌كند: شبی در جوار مرقد مطهر حضرت زینب(س) تا صبح به گریه و نماز مشغول بود. حوالی سحر با سیمایی بشاش و لبی خندان به سوی همسفرانش آمد و در پاسخ به سئوال دوستانش كه خوشحالی او را جویا شده بودند، گفته بود: از سر شب داشتم در فراق برادران شهیدم، مخصوصاً شهید محمد توسلی اشك مي‌ریختم. به عمه سادات متوسل شدم تا بلكه ایشان در كارم عنایتی فرمایند. چند لحظه پیش ناگهان دیدم یك پیرمرد نورانی با محاسنی سفید و لباس بسیجی بر تن، كنارم آمد و ایستاد و گفت: پسرم بي‌تابی نكن، لحظه اجابت دعایت نزدیك شده است.

منبع:

http://old.aviny.com/

farsi.khamenei.ir

بناى دشمن‌هاى شما بر این است که افرادى که لیاقتشان بیشتر است، بیشتر مورد حمله قراربگیرند. امام خمینی(ره)

هفتم تیر، سالروز شهادت شهید بهشتی و یارانش و هفته قوه قضائیه گرامی باد

مَنْ تَعَلَّمَ العِلْمَ وَعَمِلَ بِهِ وَعَلَّمَ للهِ دُعِیَ فِی مَلَکُوتِ السَّمَواتِ عَظِیماً؛ هر کس علم را بیاموزد و به آن عمل نماید وبرای خدا به دیگران یاد دهد، در ملکوت آسمان­ها بزرگ خوانده می­شود(1).

و تو، نه تنها در زمین و میان زمینیان، که در آسمان­ها نیز بزرگی!

و تو نشان دادی که زن در بزرگ­ترین نبرد انسانی؛ یعنی جدال میان عقل و هوای نفس، می­تواند فاتحانه مدال افتخار کمال عقل را نصیب خود گرداند. و خود با همت و اراده و پشتکار عقال عقل را بر گردن نفس خویش محکم نماید.

و تو نشان دادی که با قوّت عقل معاش، می­توان زندگی سعید داشت و با نیروی عقل معاد، مرگی سعید نیز!

تو یادمان دادی که چگونه می­توان مخازن قلوب را به نور ولایت روشن کرد.

تو یادمان دادی که زن هم می­تواند در پرتو اداره زندگی و خانواده، مسیر حیات­بخش علم و تقوا را از راه آشنایی با قرآن فراگیرد و رهرو راستین حقیقت گردد.

تو یادمان دادی؛ آن­گاه که خداوند خلقت انسان را کامل کرد و فرمود: (… فَتَبارَکَ اللّهُ أحْسَنُ الْخالِقینَ…(([2])؛

انسانی را آفرید که با روح ملکوتی و ابدی برای دنیا آ فریده نشده، بلکه او را آورد تا با روح ملکوتی خود و در  پرتو عمل صالح با جهان ابدی هماهنگ گردد و به لقاء و وصال مهر پروردگار بار یابد و تو خود در زندگی­ات، با روحت، با عملت، با سخنت به ما نشان دادی و چه نیک نشان دادی!…

هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق ثبت است بر جریده عالم دوام ما

از تو آموختیم، که علم بدون تهذیب نفس، حجاب است و دنیا هدف اصلی نیست، بلکه مقدمه­ای برای آخرت  است! و تو چه نیک معلمی بودی در تمام این مراحل…

تو به ما آموختی رمز موفقیت؛ یعنی داشتن قلب سلیم و مگر قلب سلیم همان قلبی نیست که خداوند را ملاقات می­کند؛ در حالی که هیچ کس در قلب او جز خدا نباشد(3). قلبی که نرم است و پر عطوفت، سالم است و پاک و در مقابل حق، انعطاف پذیر… و زندگی سراسر آزمون تو برای آن­ بود تا دریابیم سلامت قلب؛ آن­­گاه تجلی می­یابد که اعمال آدمی صحیح باشد و تو چه خوب از این گذرها سربلند بیرون آمدی!

از تو آموختیم، که امید، عامل حرکت و حیات است و نشانه­ی قلب سلیم.

از تو آموختیم، که استقامت در تحقق آرمان­ها و ارزش­ها؛ یعنی همان قلب سلیم.

از تو آموختیم پاکی از رذایل و محبت دنیا و ترک معصیت و هرآنچه غیر رضای خداست؛ یعنی همان قلب سلیم.

از تو آموختیم تا از هر قدمی، توشه­ای برداریم که در این دنیای فانی پر ازدحام، تنهای تنهاییم و حتی بیگانه از خویش و تنها خدا را داریم و بس.

سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی دل ز تنهایی به جان آمد خدایا همدمی

آدمی در عالم خاکی نمی­آید به دست عالمی دیگر بباید ساخت از نو آدمی

بودنت برکت بود و اینک نیز برکات تو جاری است؛ چرا که دانایی­ات ریشه در خداشناسی­ات داشت و سینه­ات گنجینه­ی علوم بود.

با اربعین الهاشمیة به ما آموختی که هر عملی که اثر آن برای نزدیکی عبد به سوی پروردگار قوی­تر باشد، نزد خدا (شارع) مهم و با ارزش­تر است(4)

روش خوشبختی­ات یادمان داد، که تعلیم و تعلّم و کسب علوم هیچ منافاتی با حجاب ندارد و حجاب مربوط به رشد عقلی و عملی زن نیست(5)

عشق را ساده سرودی از مخزن اللئالی تا مخزن العرفان، از آستان بی ادعای خاک تا جبروت آبی آسمان…

و سیر و سلوک پل معرفتی بود برای رسیدن به سعادت حقیقی که اولین قدم در جاده­ی تکامل و سعادت و کامیابی، شناختن جسم خاکی و روح افلاکی است(6)

و آخرین سیر بشر ما را از خواب غفلت درآورد که راه سعادت را نمی­شناسیم و در سیاه­چال طبیعت غوطه­وریم.

در اخلاق و راه سعادت به ما آموختی، که حکمت و شجاعت و عفت؛ آن­گاه که به کمال رسند، عدالت را ارمغان می­آورند(7)

و به راستی النفحات الرحمانیة فی الواردات القلبیة پلی است برای پیوند قلب­های مردم با خدا.

برایمان دعا کن بانو…

دعا کن تا در دریای عظمت محبوب غرق شویم و به خود نبالیم؛ آن­گونه که خود غرق شدی… دعا کن محبت و اشتیاق به معشوق از نهان خانه دلمان به برون شعله کشد تا دری غیر بارگاه او نکوبیم و سخنی با غیر او نگوییم؛ آن­گونه که خود با غیر او سخن نگفتی… برایمان دعا کن بانو… دعا کن تا خالص شویم در هر آزمایش  الهی که

……………….. صوفی نشود صافی تا در نکشد جامی

روحت بلند مرتبه باد، که این چنین تقوا را زیبا و پر معنا در زندگی خود تجلی دادی…

*********************************************

سی وچهارمین سالروز ارتحال ملکوتی بانو مجتهده امین(ره)

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

بادسته گل صلوات هدیه بر روح بلند ایشان،

ملتمس دعای خیر استاد هستیم.

پی­نوشت:

[1]. اصول کافی، ج 1، ص 27.

[2]. المؤمنون (23) : 14.

[3]. بحارالأنوار، ج 70 ، ص 54 .

[4]. ترجمه اربعین الهاشمیة، ص 28.

[5]. روش خوشبختی، ص 120.

[6]. سیر و سلوک، ص 6 .

[7]. اخلاق و راه سعادت، ص

 روابط عمومی مدیریت حوزه علمیه خواهران استان اصفهان

السلام علیک یا حسن بن علی
تبریک امام زمانم 

اول امام زاده ي دنيا خوش آمدی
ابن الكريم اُمّ ابيها خوش آمدی

اول پدر به حضرت حيدر تو گفته ای
پيش از همه به فاطمه مادر تو گفته ای

مصطفی متولی