۱- فاطمه (علیها السلام) از نگاه امام امیرالمؤمنین علیه السلام

حضرت على علیه السلام در پاسخ به ادعاهاى بى‏اساس معاویه مبنى بر فضایل امویان در نامه‏اى مى‏نویسد: «… دو سید جوانان اهل بهشت از ماست و «صبیه النار» از شماست، کودکانى که نصیب آنان آتش گردید. بهترین زنان جهان از ماست. و «حماله‏الحطب‏» آنکه هیزم کشد براى دوزخیان از شماست. این فضلیت‏ها از ماست و آن فضیلت‏ها از شماست…» و در شعرى که به ایشان منسوب است، مى‏فرماید: «من به فاطمه و فرزندانش مباهات مى‏کنم! آن گاه به رسول خدا صلى الله علیه و آله افتخار مى‏کنم در آن هنگام که فاطمه را به همسرى من درآورد.»

۲- فاطمه (علیها السلام) از نگاه امام حسن مجتبى علیه السلام

امام حسن علیه السلام در موارد بسیارى از مادرشان سخن گفته‏اند. من جمله: «شبى دیدم مادرم در محراب به نماز ایستاده است و تا طلوع خورشید مشغول رکوع و سجود بود و شنیدم براى یکایک مردان و زنان دعا مى‏کرد و آنان را نام مى‏برد ولى براى خود چیزى نخواست. عرض کردم: مادر! چرا همان گونه که براى دیگران دعا مى‏کنى، براى خود دعا نمى‏کنى؟ فرمود: فرزندم! اول همسایه بعد از آن خانه.» الجار ثم الدار.

۳- فاطمه (علیها السلام) از نگاه امام حسین علیه السلام

در روز عاشورا، در آن هنگام که لشکر دشمن امام حسین علیه السلام را احاطه کرد. ضمن خطبه مفصلى فرمودند: «مرا بین کشته شدن و ذلت مخیر کرده‏اند و من هرگز تن به پستى نمى‏دهم. خدا و رسول مرا از چنین کارى باز مى‏دارند. همچنین نیاکان پاک و دامن‏هاى مطهر و پاکیزه اجازه چنین پذیرشى را به من نمى‏دهند.» در یک کلام، امام حسین علیه السلام دلیل پایمردى و مقاومت‏خویش را تربیت الهى فاطمه علیها السلام مى‏داند.

۴- فاطمه (علیها السلام) از نگاه امام سجاد علیه السلام

امام سجاد علیه السلام مى‏فرماید: «وقتى که قیامت فرا رسد، منادى ندا مى‏دهد: در این روز، ترس و اندوهى به خود راه ندهید. همه خوشحال از این عفو عمومى سربالا مى‏برند. فاطمه علیها السلام وارد محشر مى‏شود و گفته مى‏شود کسانى که به آیات ما ایمان آوردند و مسلمان شدند به جز مسلمانانى که دوستدار اهل‏بیت هستند، همگى سرها را بزیر اندازند. آن گاه اعلام مى‏شود: این است فاطمه دختر محمد صلى الله علیه و آله. او و همراهانش به سوى بهشت مى‏روند. خداوند فرشته‏اى را خدمت وى مى‏فرستد و مى‏گوید: حاجتت را از من بخواه!فاطمه عرض مى‏دارد: پروردگارا! حاجت من آن است که مرا و کسانى را که فرزندان مرایارى کردند، مورد عفو قرار دهى.»

۵- فاطمه (علیها السلام) از نگاه امام محمدباقر علیه السلام

امام باقر علیه السلام در قسمتی از روایتی مى‏فرماید: «به خدا سوگند! اى جابر در آن روز (روز قیامت) فاطمه(سلام الله علیه) شیعیان و دوستانش را همانند پرنده‏اى که دانه خوب را از دانه بد جدا مى‏کند، از بین جمعیت جدا مى‏کند.(وبا خود به بهشت می برد)»

6- فاطمه (علیها السلام) از نگاه امام جعفر صادق علیه السلام

سید هاشم بحرانى روایت دیگرى ازامام صادق علیه السلام نقل مى‏کند که: «نبوت هیچ پیامبرى تکمیل نشد مگر این که به فضیلت

آن حضرت اقرار نموده، محبت او را دارا باشد.» و همچنین در ذیل آیه شریفه «اناانزلناه فى‏لیله‏القدر» ; مى‏فرماید: منظور از «لیله‏» فاطمه و منظور از «قدر» خداوند است. هرکس فاطمه را آن گونه که سزاوار است، بشناسد، «لیله‏القدر» را درک کرده است.»

۷- فاطمه (علیها السلام) از نگاه امام موسى کاظم علیه السلام

امام کاظم علیه السلام مى‏فرماید: «همانا فاطمه، صدیقه و شهیده است.»

۸- فاطمه (علیها السلام) از نگاه امام رضا علیه السلام

امام رضا علیه السلام از پدران بزرگوار خود از رسول خدا صلى الله علیه و آله نقل مى‏کند که پس از ازدواج على و فاطمه علیهما السلام خداوند عزوجل فرمودند: «اگر على علیه السلام را نمى‏آفریدم براى دخترت فاطمه همتا و همسرى در روى زمین یافت نمى‏شد.»

۹- فاطمه (علیها السلام) از نگاه امام جواد علیه السلام

زکریا بن آدم نقل مى‏کند: «در محضر امام رضا علیه السلام بودم که امام جواد علیه السلام در حالى که بیش از چهار سال از عمرش نگذشته بود، وارد شد. وقتى نشست دستش را روى زمین قرار داد و سر به آسمان بلند نمود و مدتى طولانى به فکر فرو رفت. امام رضا علیه السلام فرمود: جانم فدایت! چرا این چنین در اندیشه‏اى؟ پاسخ داد: به جهت‏ستم‏هایى که نسبت‏به مادرم فاطمه علیها السلام انجام دادند.»

۱۰- فاطمه (علیها السلام) از نگاه امام هادى علیه السلام

امام هادى علیه السلام در مورد علت نامگذارى حضرت صدیقه طاهره علیها السلام به «فاطمه‏» ، از رسول خدا صلى الله علیه و آله نقل مى‏کند: «دخترم فاطمه را بدان جهت فاطمه نامیدند که خداوند عزوجل او و دوستانش را از آتش جهنم به دور نگه مى‏دارد.»

۱۱- فاطمه (علیها السلام) از نگاه امام حسن عسکرى علیه السلام

امام حسن عسکرى علیه السلام از امام على علیه السلام، از رسول خدا صلى الله علیه و آله نقل مى‏کند که: «آن هنگام که خداوند آدم و حوا را آفرید، آنان در بهشت‏ب ه خود مباهات مى‏کردند. آدم به حوا گفت: خداوند هیچ مخلوقى بهتر از ما نیافریده است. خداوند به جبرئیل فرمود: این دو بنده‏ام را به فردوس برین ببر! زمانى که وارد فردوس شدند، چشمانشان به بانویى افتاد که جامه‏اى زیبا از جامه‏هاى بهشتى در برداشت و تاجى نورانى بر سرگذاشته و دو گوشواره درخشان به گوشش آویخته بود و بهشت از پرتو نور چهره‏اش درخشان بود. حضرت آدم به جبرئیل گفت: حبیبم جبرئیل! این بانو که از زیبایى چهره‏اش بهشت نورانى گشته، کیست؟ گفت: او فاطمه دختر محمد صلى الله علیه و آله پیامبرى از نسل تو است که در آخرالزمان خواهد آمد. گفت: این تاجى که برسردارد، چیست؟ پاسخ داد: شوهرش على‏بن ابیطالب علیه السلام است. گفت: این دو گشواره که بر دو گوش او است چیست؟ پاسخ داد: دو فرزندش حسن و حسین مى‏باشند. آدم گفت: حبیبم! آیا اینان پیش از من آفریده شده‏اند؟ گفت: بلى، اینان در علم مکنون خداوند چهارهزار سال پیش از آن که تو آفریده شوى، وجود داشتند.»

۱۲- فاطمه (علیها السلام) از نگاه امام مهدى (عج)

حضرت بقیه‏الله (عج) فرمودند: «دختر رسول خدا فاطمه علیها السلام براى من سرمشق و الگوى نیکویى است.» امام مهدى علیه السلام که با ظهور خویش عالم را متحول مى‏سازد، حضرت فاطمه علیها السلام را الگوى عملى و حکومتى خویش مى‏شمرد و این، حکایت از مقام عظماى بانوى عالم، حضرت زهرا علیها السلام دارد.

     عن ابی الحسن - علیه السّلام - قال: اِنَّ فاطمةَ - سلام الله علیها - صدیقةٌ شهیدةٌ.

امام کاظم - علیه السّلام - فرمود: همانا فاطمه (س) زنی بسیار راستگو بود که به شهادت رسید. (1)

حضرت زهرا (س) پس از رحلت پیامبر (ص) ، هیچ‏گاه دست از مبارزه نکشیدند، حتی در بستر بیماری به ایراد خطبه و انزجار از کسانی پرداختند که امامت و رهبری را به انحراف کشاندند. سکوت و قهر حضرت زهرا (س) با خلیفه مسلمانان، که تازه بر مسند قدرت تکیه زده بود، موجب رسوایی او نزد مردم می‏شد. پس از غصب «فدک» و ایراد خطبه، غاصبان درصدد کسب رضایت  حضرت زهرا (س) برآمدند تا در میان مردم، مصداق حدیث «اِنّ اللّهَ یَغضبُ لِغضبکِ»(2) نشوند. اما سکوت و قهر حضرت فاطمه (س) آن‏ها را برای همیشه تاریخ، مصداق این حدیث نبوی ساخت. این رفتارها نیز اگرچه ظاهری عاطفی دارند، اما دارای معنایی عمیق می‏باشند. هرچند پرداختن به تمام رفتارهای حضرت در این نوشتار ممکن نیست، اما متون تاریخی و احادیث نشان می‏دهند که رفتارهای سیاسی ایشان در چند قالب بودند:

الف. ایراد خطبه و مبارزه با بدعت در سیره و سنّت رسول خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله در قالب تقاضای «فدک» و مشی احتیاج و نظرخواهی از مهاجر و انصار؛

ب. ایراد شعار پرمحتوای فراق رسول الله صلی‏ لله ‏علیه‏ و‏آله و اعلام نگرانی از آینده مسلمانان و شکستن ارزش‏های موجود در جامعه؛(3)

ج. عدم گفت‏وگو با ابوبکر و عمر برای رسوا کردن آن‏ها در مقابل مردم هنگام بیماری، در قالب سکوت؛

د. انزجار از غاصبان حکومت و مردم منفعل که در قالب وصیّت سیاسی نمود یافته است.

این رفتارها، که دارای پیامدهای کوتاه مدت و بلند مدتی برای غاصبان حکومت بودند، باعث شدند بسیاری از حقایق به فرهنگ شیعه منتقل شوند؛ زیرا از تمام این رفتارها و متن وصیّت سیاسی ایشان و بخصوص خطبه‏های گوهربار ایشان، می‏توان دریافت که سیاست حاکم بر زمان ایشان، سیاست خشونت، فشار، خفقان و به تسلیم وادار کردن و همچنین لگد مال کردن حقوق افراد بود و در واقع، آنچه حضرت را رنج می‏داد محو سیاست اسلامی و جایگزین شدن سیاست شیطانی مبتنی بر دروغ و عوام‏ فریبی بود.

______________________________

1. اصول کافی، ج 1، ص 458.

2. محمدباقر مجلسی، پیشین، ج 37، ص 70، روایت 38، ب 50.

3. حسین بشیریه، جامعه ‏شناسی سیاسی، چ پنجم، تهران، نشر نی، 1376، ص 58.

برگزاری مراسم روضه خوانی و مرثیه سرایی شهادت حضرت زهرا(سلام الله علیها) در حوزه علمیه الزهرا گلدشت

ما در کوچه هاے تنگِ زمانه‌مان،
بر یارےِ امامِ غائب‌مان، سیلی که هیچ،
غصّه هم نخورده ایم..

سلامتے و تعجیل در ظهور امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) و هدیه به حضرت زهرا (سلام الله علیها) صلوات

جوشن‌کبیری که شیطان دم گوش انسان می‌خواند!

استاد پناهیان

در کتاب مکارم الاخلاق آمده است در هنگام عصبانیت بر محمد و آل محمد صلوات بفرستید
و این دعا را پس از صلوات بخوانید تا عصبانیت زایل گردد:

«اللهم صل علی محمدٍ و آل محمدٍ. اللهم اغفِر ذَنبِی
وَ اذهِب غَیظَ قَلبِی
وَ اَجِرنِی مِنَ الشَّیطانِ الرَّجِیم
و لاحَولَ و لا قُوَةَ اِلّا بِالله العلی العَظِیم.»

مکارم الاخلاق؛ ص 350 .

گاهی اوقات برخی از مناسبت‌ها و امور مذهبی باتوجه به فرهنگ جوامع، نام جدیدی پیدا می‌کنند که این گونه واژه‌گزینی‌ها، به عرف و ادبیات و فرهنگ هر جامعه بستگی دارد. اما بعضی واژه‌ها هر چند ممکن است که در عرف و ادبیات معنای عظمت و بزرگی را برسانند، اما مناسب شخصیتی چون امامان نیستند، مخصوصا اگر آن‌ها را در ادبیات دینی و اجتماعی تکرار کنیم و رواج بدهیم.

تاجگذاری، واژه‌ای است که در فرهنگ ما ایرانی‌ها برای پادشاهان و سلاطین به کار می رود.

در گذشته هنگامی که پادشاهی، فرد بعد از خود را تعیین می‌کرده، جشن با عنوان تاجگذاری برای آن برگزار می‌کرده است. جای شک ندارد که شیوه حکومت و رفتار پادشاهان طول تاریخ، هیچ شباهتی با شیوه حکومتی اهل‌بیت (ع) ندارد و از این حیث، چنین نامی برای آغاز امامت امام زمان (عج) پسندیده نیست.

امامان معصوم، توسط خداوند متعال انتخاب شده و به پیامبر ابلاغ می‌شود ودر مراحل بعدی توسط امام قبلی به امام بعدی ابلاغ می شود، البته احادیثی از رسول خدا(ص) رسیده که امامان دوازده گانه بعد ازخود را به طور کامل معرفی کرده است؛ پس لازم است که شیعیان از رواج واژه های این چنینی که برای پادشاهان بکار می‌رود، خودداری کنند.

طریق ختم سوره مبارکه واقعه:
————————————————————-

مرحوم مجلسی در طریقه ختم سوره واقعه از امام سجاد(ع)نقل کرده که حضرت فرمود:هرگاه روز اول ماه قمری روز دوشنبه باشد شروع به خواندن سوره واقعه کن تا چهاردهم و در روز اول یک مرتبه و روز دوم دومرتبه تا روزچهاردهم بخواند و روزهای پنجشنبه بین این چهارده روز بعد از قرائت سوره واقعه این دعا را یک مرتبه بخوانید .(این سوره‌ها را می‌توان در طول روز و به مرور زمان خواند.)

یا واجِدُ یا ماجِدُ یا جوادُ یا حلیمُ و یا حَنّانُ یا مَنّانُ یا کریمُ اسئلُک تُحفَهً مِن تُحفاتِکَ تَلُمَّ بِها شَعَثی و تُقضی بِها دَینی و تُصلِحُ بِها شَأنی برحمتِک یا سیِدیاللهم اِن کان رِزقی فِی السَّماءِ فَاَنزِلهُ و اِن کان فِی الارضِ فاَخرِجهُ و اِن کان بَعیداً فَقَرِّبهُ و اِن کانَ قَریبا فَیَسِّرهُ و اِن کان قَلیلاً فَکثِرهُ و اِن کان کَثیراً فَبارِک لی فیهُ فاَرسِلهُ عَلی اَیدی خِیارِ خَلقِک وَ لا تَحوَجنَ اِلی شُرِارِ خَلقِکَ و اِن لَم تَکُن فَکَونِهِ بکَینُونِیَّتِکَ و وحدانِیّتِکَ اللهم اِنقَلب اِلی حَیثُ اکُونُ و لا تنقُلُنی اِلیه حَیثُ یَکُونُ اِنَّک علی کلِّ شَی ءٍ قدیرٍ یا رَحیمُ یا غِنِیٌ و صل علی محمدٍ اَتمِم عَلَینا نِعمَتِکَ و هنِئنا کَرامتِکَ یا ارحَمَ الراحمینَ

بعد از هر مرتبه خواندن سوره مبارکه واقعه،این دعا نیز خوانده شود:

للّهم ارزُقْنی رزقاً حلالا ًطیبا ًواسعاً مِنْ غیرِ کدٍّ واستَجِب دَعْوَتی مِن غَیرِ ردٍّ وأَعُوذُبِکَ مِنَ الفَضیحَتَیْن الفقرِوالدَّیْنِ وَادْفَعْ عنّی هذ َیْن بحق الأِمامَیْن السِبْطَیْنِ اَلحَسنِ والحُسَین علیهماالسلام اَللّهم یا رازقَ المُقلّین و یا راحِمَ الْمَساکین ویا ذاالقُوهِ المَتین ویا غیاثَ المُسْتَغیِثین ویا خیرَ النّاصرین ایّاکَ نَعْبُدُ وایاک نَسْتَعین اللهم إنْ کانَ رزقی فِی السّماء فَأَنْزِلْهُ وإن کان فِی الأَرضِ فأخْرِجْهُ و إن کان بعیداً فَقَرّّبْهُ وإن کان قریبا فیَسِّرْهُ وإن کان یسیرا فَکَثِّرْهُ وإن کان کثیرا فَحَلّلهُ وإن کان حلالا فَطَیّبْهُ و إن کان طیبا فَبارِکْهُ لنا برحمتک یا أَرْحَمَ الرّاحمین وصَلِّ علی محمدٍ وآله الطاهرین.

خواندن این سوره دارای فضایل وبرکات زیادی است ازجمله :

1. از حضرت رسول اکرم (ص) نقل شده که هرکه سوره واقعه بخواند در هر شب به او پریشانی نمی رسد 2. از امام جعفر صادق(ع) نقل شده است که هرکه سوره واقعه بخواند در هر شب پیش از آنکه بخوابدملاقات کند خداوند را در حالتی که روی آن چون ماه باشد 3. از امام جعفر صادق(ع) نقل شده که هرکه مشتاق بهشت است سوره واقعه بخواند 4. خواندن این سوره موجب ازدیاد رزق می گردد.

( از کتاب گنج های معنوی صفحه 153)

قبـل از خواندن سوره واقعه دو رکعت نماز حاجت بخوانید بعد از آن تسبیحات حضرت فاطمه (س) را بگویید .

خودم جا مانده ام اما غمی نیست….
رفیقان می روند الحمدلله

جامانده اربعین