ای کاش می فهمیدیم که چاره ی کار ما در یک چیز منحصر است، و آن این  است که تکلیف الهی را تشخیص بدهیم و بدانیم که چه کار را باید بکنیم و چه کار  را نباید بکنیم.

اگر دانستیم الحمد لله، و اگر ندانستیم باید بدانیم که انسانی که نمی داند چه کند و چه نکند، باید احتیاط کند. و در این صورت- یعنی در صورت ندانستن تکلیف واقعی- اگر ندانیم چه کنیم، از ما پذیرفته  نمی شود و در نزد خدا معذور نیستیم . آیا اگر عینک نداشتیم ، نباید برای راه رفتن عصای احتیاط بدست بگیریم ؟! آیا ندانستن تکلیف عذر می شود که با دست نگرفتن عصای احتیاط خود را در چاه عمیق بیندازیم ؟!

بنابراین ، با تمکن از احتیاط ، کار ما مشکل نیست ، و در این صورت اگر احتیاط را ترک کنیم معذور نیستیم .

منبع : در محضربهجت