کلمه ی (زیتون )شش بار در قران آمده است و یک بار هم در سوره ی مومنون آیه ی 20 به طور غیر مستقیم از آن، به عنوان درختی که دارای روغن است ودر کوه (صنعا) یافت می شود یاد شده است.در قرآن ،زیتون دو بار به صورت تنها ودو بار ،همراه با سایر میوه ها مثل :خرما انار انگور وانجیر آورده شده است.

حوزه ی اصلی کشت زیتون مربوط به مناطق سواحل دریای مدیترانه است . باور بر این است که زادگاه اصلی زیتون ،دو هزار سال قبل از میلاد در فینیقیه بوده است وسپس از آنجا به غرب یعنی اروپا وآفریقا وبه شرق ،یعنی افغانستان وایران آورده شد.برخی صاحب نظران ،نظرهای گوناگونی ،دراین مورد داده اند . برخی گفته اند زیتون متعلق به تمام دنیاست ، نه شرق وغرب وهمچنین می توان فهمید که شرق وغرب ، دلالت بر جهت درختان دارند وبرخی دیگر ،گفته اند که مزه و کیفیت میوه ی زیتون بسته به جهت درختان در مقابل خورشید می باشد.

زیتون ،دارای خواص دارویی و ارزش غذایی بالای است.آرامش بخش و مسهل نیز هست ودر درمان سوء هاضمه و زخم های اثنئ عشر موثر می باشد .زیتون می تواند در مدت درمان بیماری های کلیوی یک رژیم مناسب باشد این روغن دارای خاصیت لطیف کنندگی است ئ مصرف خارجی آن سبب لطافت پوست در (اگزما) و(پسوریاسیس) می شود.

همجنین روغن زیتون سوخت مناسبی برای چراغ می باشد . این مطلب به طرز زیبایی در سوره ی یوسف ایه ی 35 توضیح داده شده است .آن هایی که از روغن زیتون استفاده کردند ،به راحتی به مفهوم این آیه پی می برند .روغن زیتون بسیار شفاف و زلال است.

کبوتری که یک شاخه ی زیتون ،در منقارش باشد به غنوان سمبلی جهنی از وحدت وصلح شناخته شده است.ریشه ی این سمبل به داستان کشتی نوح بر می گردد.براساس این داستان ،وقتی خشم خداوند که به صورت سیل نمود یافته بود فرو کش کرد .یک کبوتری که شاخه ای از زیتون به منقار داشت،به سوی کشتی امد که نشانه ی ازادی و صلح بود.

منبع:نشریه ی قرانی ویژه جوانان بشارت