موضوع: "امام رضا(ع)"
تاریخ ولادت
در روز یازدهم ذیقعهده‌ی سال 148 هجری در شهر مدینه ستاره‌ی فروزانی در آسمان خاندان ولایت طالع و امام هشتم شیعیان حضرت علی بن موسی الرضا(ع) که بزرگترین اولاد پدرش بود پا به عرصه‌ی وجود گذاشت.
تاریخ روز و سال ولایت آن جناب را به اختلاف روایت کرده‌اند بعضی‌ها منجمله شیخ صدوق روز ولادت او را یازدهم ربیع‌الاول سال 153 نوشته است.
و برخی هم روز یازدهم ذی‌حجه سال 153 ذکر کرده‌اند، کلینی و شیخ مفید ولایت آن حضرت را در سال 148 قید کرده‌اند و آنچه مشهور است همان روز یازدهم ذیقعهده سال 148 هجری می‌باشد.
صورتش گندمگون و جذّاب و به جدّش رسول خدا(ص) شباهت داشته است، کنیه‌اش ابوالحسن و مشهورترین لقب وی رضا و القاب و عناوین دیگری مانند صابر و فاضل و وفی ور ضی بدان حضرت گفته‌اند و علت اینکه او را رضا نامیده‌اند این است که آن جناب مورد پسند خدا و رسول و ائمه‌ی اطهار(ع) بوده است چنانکه مرحوم مجلسی در کتاب جلاء‌العیون از ابن بابویه به سند حسن از بزنطی نقل کرده است که به خدمت حضرت امام
محمدتقی(ع) عرض کردم که گروهی از مخالفین شما گمان می‌کنند که والد بزرگوار شما را موقعی که مأمون به ولیعهدی برگزید، ملقب به رضا کرده است.
حضرت فرمود به خدا سوگند که دروغ می‌گویند بلکه حق تعالی او را به رضا مُسمّی گردانید برای اینکه پسندیده‌ی خدا بود در آسمان و پسندیده‌ی رسول خدا و ائمه‌ی هدی بود در زمین و همه از او خشنود بودند و او را برای امامت پسندیدند.
گفتم: مگر همه‌ی پران شما پسندیده‌ی خدا و رسول و ائمهu نبودند. فرمود: بلی.
گفتم: پس به چه سبب فقط او را در میان آنها بدین لقب مخصوص گردانیدند؟
فرمود: برای اینکه از او دوست و دشمن هر دو راضی بودند و اتفّاق دوست و دشمن بر خشنودی از او مخصوص آن حضرت بود، بدین جهت او را بدین اسم مخصوص گردانیدند.[1]
ادامه دارد….
برای مشاهده ادامه مطالب در قسمت موضوعات امام رضا (ع) را انتخاب نمائید.
[1] فضل الله کمپانی، برداشت از حضرت رضا، تهران انتشارات مفید، 1386، صص10-7
در روز یازدهم ذیقعده‌ی سال 148 هجری در شهر مدینه ستاره‌ی فروزانی در آسمان خاندان ولایت طالع و امام هشتم شیعیان حضرت علی بن موسی الرضا(ع) که بزرگترین اولاد پدرش بود پا به عرصه‌ی وجود گذاشت. امام رضا(ع) کسی بود که ریاست و رهبری جامعه اسلامی را از جهت مختلف برعهده گرفته بود و چنین کسی باید از طرف خدا تعیین و به مردم ابلاغ می‌شد. امام او نظر علم و تقوی و شباخت و زهد و سایر ملکات نفسانی بر مردم زمانش برتری داشت و همین برتری او دلیلی بر امامت او شد.
ایشان حلال خدا را حلال و حرامش را حرام می‌دانست در اجرای حدود الهی قیام می‌کرد و از حزیم دین دفاع می‌نمود و مردم را با حکمت و پند و موعظه نیکو و برهان قاطع به راه پروردگار دعوت می‌کرد. او مانند خورشید طالع و درخشانی بود که نورش گیتی را فرا گرفت و همچون ستاره‌ی هدایتی در تاریکیها موجب راهنمایی مردم می‌شد خلافت آن بزرگوار معاصر با خلافت هارون‌الرشید و محمدامین و عبدالله مأمون همراه بود که با استقرار مأمون برسریر خلافت صفحه‌ی دیگری از تاریخ امامت شیعه در زمان حضرت رضا(ع) ورق خورد. صفحه‌ای که به ظاهر به سود امامت ورق می‌خورد ولی در واقع روزگاری بسیار تلخ و پر از اندوه را برای امام هشتم شیعیان ورق می‌زند. مأمون کسی بود که علناً به مکتب تشیع اظهار علاقه می‌کرد و امیرمؤمنان علی(ع) را برترین مردمان می‌شمرد و گردانندگان دستگاه او غالباً ایرانیان بودند که نسبت به آل علی(ع) علاقه و محبتی خاص داشتند. او با شعار (الرِّضا مِن آلِ مُحَمّد) پایه خلافت خویش را استحکام بخشید و از این رو دستگاه خلافت او بسیار خوش‌نما و ظاهر فریب بود. و همین کار باعث شد که هم فکر کنند مأمون دوستار آل علی(ع) است ولی مأمون با فریب‌کاری خود امام را از مدینه به خراسان آورد تا او را تحت کنترل داشته باشد ولی او در آخر صفر سال 253 هجری قمری به سم ایشان را به شهادت رساندند.
ادامه دارد….
برای مشاهده ادامه مطالب در قسمت موضوعات امام رضا (ع) را انتخاب نمائید.
اهل بیت(ع) گنجوران دانش‌اند. رودها و جویبارهای دانش که مزرعه‌ی جان انسان را در چهارده قرن اخیر سیراب و شاداب ساخته‌اند.
از جمله امام رضا(ع) که دانش ایشان از جنس دریافتنی است نه آموختنی، علم ایشان حضوری است نه حصولی و این از آن جهت است که ایشان حقیقت علم را با جان آسمانی خویش دریافته‌اند. امام رضا(ع) با امامت خویش جانهای مرده را از مرداب روزمرگی و ضلالت‌ها به باغشان بهشتی حیات و زندگی روانه ساخته است.
در این ادامه سعی شده است علاوه بر بررسی زندگی امام رضا(ع) از ولادت تا شهادت احوال مادر و اولاد و اصحاب ایشان نیز مورد توجه و بررسی قرار گیرد.
ادامه دارد….
برای مشاهده ادامه مطالب در قسمت موضوعات امام رضا (ع) را انتخاب نمائید.
ذکر ایام هفته
