امام صادق عليه السّلام فرمودند :

هر گاه منزل و وطن يكى از شما به ما دور بود ، به بالاترين مكان منزل خود بروید و در آنجا ۲ ركعت نماز خوانده و با حالت اشاره به قبور ما سلام دهید . سلام شما حتماً به ما خواهد رسيد .

 بحارالانوار : ج۱۰۱ ، ص۳۶۵.

نفس ز سینه دردآشنای من، همه عمر
اگر که خاست، به عشق تو، یا رضا(ع) برخاست
به شوق دانه‌ی مهر تو مرغ عاشق دل
به بام عشق تو دائم نشست یا برخاست

امام عليٌّ عليه السلام فرمودند:

أطِيلُوا السُّجودَ ، فما مِن عَمَلٍ أشَدَّ على إبليسَ مِن أن يَرَى ابنَ آدَمَ ساجِدا ، لأ نّهُ اُمِرَ بالسُّجودِ فَعَصى .

سجده را طول دهيد ؛ زيرا هيچ چيز براى ابليس سخت تر و ناخوشايندتر از اين نيست كه فرزند آدم را در حال سجده ببيند ؛ چرا كه به او فرمان سجده كردن داده شد ، اما سرپيچى كرد.

منبع : الخصال 616/10

دعای فرج امام زمان ارواحنافداه

اِلهى عَظُمَ الْبَلاَّءُ وَ بَرِحَ الْخَفاَّءُ وَانْکَشَفَ الْغِطاَّءُ وَانْقَطَعَ الرَّجاَّءُ
خدایا هنگامی كه بلا عظیم گشته و اسرار آشکار شده و پرده‌ها كنار می‌روند و امیدها از بین رفته‌اند
وَ ضاقَتِ الاْرْضُ وَ مُنِعَتِ السَّماَّءُ و اَنْتَ الْمُسْتَعانُ وَ اِلَیْکَ الْمُشْتَکى
آن هنگام كه زمین تنگ شده و از ریزش رحمت آسمان هم خبری نيست تنها یاور تویى و همه‌ی شكايت‌ها برای رسيدگی به جانب تو است
وَ عَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ فِى الشِّدَّةِ وَالرَّخاَّءِ
و اعتماد و تکیه ما چه در سختى و چه در آسانى بر تو است
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ اُولِى الاْمْرِ الَّذینَ فَرَضْتَ عَلَیْنا طاعَتَهُمْ
خدایا درود فرست بر محمد(ص) و آل محمد(ص)، آن زمامدارانى که پیروی از ايشان را بر ما واجب کردى
وَ عَرَّفْتَنا بِذلِکَ مَنْزِلَتَهُمْ فَفَرِّجْ عَنا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عاجِلا قَریباً کَلَمْحِ الْبَصَرِ
و بدین سبب مقام و منزلت ايشان نزد خود را به ما شناساندى، به حق ایشان برای ما گشایشى سريع و نزديك قرار بده مانند كوتاهی زمان چشم به هم زدن
اَوْ هُوَ اَقْرَبُ یا مُحَمَّدُ یا عَلِىُّ یا عَلِىُّ یا مُحَمَّدُ
یا نزدیکتر از آن، اى محمد، اى على، اى على، اى محمد
اِکْفِیانى فَاِنَّکُما کافِیانِ وَانْصُرانى فَاِنَّکُما ناصِرانِ یا مَوْلانا یا صاحِبَ الزَّمانِ
مرا کفایت کنید که همانا فقط شما برای من كفايت‌كننده‌ايد و مرا یارى کنید که همانا فقط شما برای من ياور هستيد، اى سرور ما اى حضرت صاحب الزمان(عج).
الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ اَدْرِکْنى اَدْرِکْنى اَدْرِکْنى السّاعَةَ
فریاد، فریاد، فریاد، دریاب مرا، دریاب مرا، دریاب مرا، همین ساعت
السّاعَةَ السّاعَةَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ الْعَجَلَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ
همین ساعت، هم اکنون، زود، زود، زود، اى خدا، اى مهربانترین مهربانان
بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطّاهِرینَ
به حق محمد و خاندان پاک و مطهر

روزی شخصی خدمت حضرت امیرالمومنین علی(علیه السلام) رفت وگفت: یا امیر بنده به علت مشغله زیاد نمیتوانم همه دعاها را بخوانم،چه کنم؟

حضرت امیرالمومنین علی (علیه السلام) فرمودند:

خلاصه تمام ادعیه را به تومیگویم،هر صبح که بخوانی گویی تمام دعاها را خواندی.:

1-الحمدلله عَلی کُلِّ نِعمَه.

2- و اَسئَلُ الله مِن کُلِّ خَیر.

3-و اَستَغفِرُ الله مِن کُلِّ ذَنب.

4- وَاَعوذُ بِاللهِ مِن کُلِّ شَرّ.

1- خدا را سپاس و حمد می گویم برای هر نعمتی که به من داده است.

2- و از خداوند درخواست میکنم هر خیر و خوبی را .

3- و خدایا مرا ببخش برای تمام گناهانم.

4- و خدایا به تو پناه می برم از همه بدی ها.

بحارالانوار:ج۹۱ ص۲۴۲.

امام صادق عليه السلام:

هرگاه كسى را دوست داشتى آن را به او خبر ده

إذا أحْبَبتَ رَجُلاً فأخْبِرْهُ

ميزان الحكمه جلد1 صفحه 76

گر که زنگ ساعت صحن تو بيدارم کند
 توبه در باقی عمر از خواب غفلت میکنم

ابى حمزه ثمالى گويد:

به در خانه على بن الحسين (عليهما السلام) آمدم و هنگامى كه در حال خارج شدن از منزل بود به آن حضرت رسيدم، فرمود
بسم الله آمنتُ بالله و توكلتُ علىَ الله

سپس فرمود: به راستى بنده چون از منزلش خارج شود شيطان سرِ راهش آيد

و هر گاه بسم الله گويد آن دو فرشته (كه همراه اويند) گويند: كفايت شدى،
و هر گاه گويد آمنت بالله آن دو فرشته مي گويند: هدايت شدى،

و هر گاه گويد: تَوَكَّلْتُ عَلَى الله گويند محفوظ شدى
و شيطانها از او دورى كنند و شياطين به يكديگر گويند: چه راهى است براى ما به كسى كه هدايت شده و كفايت شده و در حفظ الهى است .

 منبع:
اصول كافى ترجمه جلد ۶ صفحه ۲۱۹ باب دعا هنگام بيرون رفتن از منزل.

امام سجاد(ع)：
هر کس عیوب مردم را بازگو نماید و سرزنش کند، دیگران او را متهم به آنچه در او نیست میکنند.

عباس بن علی(ع) دارای ویژگی‌های معنوی خاصی مانند مقام تسلیم، تصدیق، وفا و نُصح در حد اعلی بود که در زیارت نامه آن حضرت ذکر شده و وجود چنین خصایصی باعث ممتاز گشتن وی از سایر شهداء شده است.

یکی از راه های پی بردن به مقام و عظمت قمر منیر بنی هاشم (ع) مراجعه به زیارت‌نامه آن حضرت است که از امام صادق (ع) نقل شده: «أَشْهَدُ لَکَ‏ بِالتَّسْلِیمِ‏ وَ التَّصْدِیقِ وَ الْوَفَاءِ وَ النَّصِیحَةِ لِخَلَفِ النَّبِیِّ الْمُرْسَل‏؛ شهادت می دهم براى حضرتت به تسلیم و تصدیق و وفا، و خیرخواهى، براى یادگار پیامبر مرسل»، در این بیان شریف به چهار مقام ویژه عباس بن علی (ع) اشاره می‌شود.

مقام تسلیم

«در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی
با توجه به فرمایش امیرالمومنین(ع) «الدُّنیَا دارٌ بالبلاءِ مَحفوفَةٌ؛ دنیا سرایی است که به بلا پیچیده شده است»، در مواجه با مشکلات، بلاها و مصیبت‌ها چندین عکس العمل معنوی مانند توکل، صبر، رضا و تسلیم قابل تصور است و در این میان، مقام تسلیم برترین آن‌هاست
زیرا توکل عبارت است از آن‌که قدرت انسان مستغرق و فانی در قدرت حق تعالی شود، همان‌طوری‌که مقام رضا یعنی اراده انسان مستغرق و فانی در اراده خدا شود، و مراد از مقام تسلیم نیز آن است که علم انسان مستغرق و فانی در علم حضرت حق شود به عبارتی دیگر: در مقام توکل شخص برای خود اراده و قدرتی می‌بیند، لکن اراده و قدرتش را تفویض به وکیل می‌کند
اما در مقام رضا، شخص راضی، برای خود اراده و قدرتی نمی‌بیند، آن‌چه از حق تعالی صادر می‌شود موجب خشنودی اوست، در مقابل تلخی‌ها و سختی‌ها که لازمه زندگی دنیاست هرگز احساس نارضایتی ندارد، بلکه باخشنودی و رضایت کامل تحمل می‌کند، و زبان حال و قالش این است
‌عاشقم بر لطف و بر قهرش به جد ای عجب من عاشق این هر دو ضد
تفاوت مقام صبر با مقام رضا این است که انسان در مقام صبر تلخی می‌بیند ولی برای رسیدن به ثواب تحمل می‌کند از باب «إنَّما یُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَیْرِ حِساب [زمر/10] البته صابران به حد کامل و بدون حساب پاداش داده خواهند شد اما انسان در مقام رضا اصلا تلخی نمی‌بیند، بلکه بلا و مصیبت را لطف الهی تلقی می‌کند و آن را نشانه اعتنا و توجه محبوب به خود می‌داند. مقام تسلیم از مقام رضا هم بالاتر است، چون در مقام رضا هر چه حق تعالی مقرر فرموده موافق طبع شخص است. اما در مقام تسلیم انسان برای خود طبعی نمی‌بیند تا موافق یا مخالف باشد، در مقام تسلیم خودی نمی‌بیند تا بگوید من پسندم آنچه را جانان پسندد، بلکه خود و هرچه دارد را تسلیم حق تعالی می‌کند، و حضرت ابالفضل (ع) دارای مقام تسلیم بود.

مقام تصدیق

قدم بعد از تسلیم تصدیق است. انسانی که تسلیم محض شد مَحرم می شود و به مرحله ای می رسد که به صدق و حقانیت صاحب ولایت پی می برد. در جریان عاشورا، برخی از افراد در رابطه با قیام سید الشهداء (ع) اظهار نظر می کردند و ایراداتی داشتند، ولی در هیچ منبعی ذکر نشده که قمر بنی هاشم (ع) در مقابل امام، اظهار نظری کرده باشد. این همان مقام تصدیق است که هر چه امام بفرماید را صدق بداند.

 مقام وفا

عباس بن علی (ع) مصداق أتم و أکمل وفای به عهد و باقی ماندن بر بیعت بود که خداوند مومنان را این چنین توصیف می کند: «الَّذینَ یُوفُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ لا یَنْقُضُونَ الْمیثاق رعد/20 آن‌ها که به عهد الهى وفا مى‏کنند، و پیمان را نمی‏‌شکنند
وفاداری حضرت ابالفضل (ع) نسبت به صاحب ولایت جلوه‌های گوناگونی دارد، مثلا زمانی که دو مرتبه برای او امان نامه می آوردند، هر دو را با قاطعیت رد می کند و یا در شب عاشورا زمانی که امام بیعتش را از اصحاب بر می دارد، نخستین کسی است که اظهار وفاداری می‌کند و عرضه می دارد: «لِمَ‏ نَفْعَلُ‏ ذَلِکَ‏ لِنَبْقَى‏ بَعْدَکَ‏ لَا أَرَانَا اللَّهُ ذَلِکَ أَبَدا؛ دست از یاری تو برداریم که بعد از تو زنده باشیم ؟ خدا هرگز نخواهد که بعد از تو زنده باشیم» یا زمانی که به شریعه فرات می رسد در حالی که در اوج تشنگی است، اما به احترام لبان خشکیده امام زمانش، قطره ای آب نمی نوشد و مشک را پر از آب می کند و به سمت خیمه حرکت می کند.

 مقام نُصح

نُصح به معنای خلوص است. قمر بنی هاشم (ع) نهایت خلوص را در انجام فرمان امامش به کار گرفت و در همه مراحل به عنوان یک سرباز ولایت انجام وظیفه کرد. حتی در آخرین لحظات، وقتی برای تهیه آب می رود در مسیری گام بر دارد که هزاران تیر انداز و مبارز در کمین نشسته اند و با آن که صدها توجیه برای نرفتن و آب نیاوردن می توانست بیاورد، ولی تمام همتش انجام وظیفه و بر آورده کردن خواسته امامش بود بنابراین مقام تسلیم، تصدیق، وفا و نُصح در وجود حضرت عباس بن علی (ع) بود که وی را از سایر شهداء ممتاز می کند و به مقامی می رساند .